Tylko nie Mazury recenzja

Już czytanie pierwszych zdań Prologu powoduje dreszczyk emocji i wywołuje uśmiech na twarzy, od razu wpada myśl do głowy – O, ho ! Tę książkę będzie fajnie się czytało.

„Tylko nie Mazury” to naprawdę udany debiut. Autorka Sylwia Skuza jest językoznawcą i widać w powieści, że wszystko jest dopracowane i na dobrym poziomie literackim. Język to jeden z elementów powieści. Tutaj mamy do czynienia z powieścią kryminalną i trzeba przyznać, że autorka miała też dobry pomysł na intrygę kryminalną, oryginalną, z zaskakującym zakończeniem.

Komisarz Gromosław Sidorowicz zwany Gromem trafił na zesłanie, do komisariatu w Orzyszu na Mazurach, po tym jak śmiał aresztować pijaną i naćpaną nastoletnią córeczkę polityka w Warszawie. Skądś chyba to znamy ? Już pierwszy dzień służby w nowym miejscu zaczyna się ciekawie. W miejscowych bagnach znaleziono zwłoki miejscowego rolnika. Żeby było ciekawej, z szyi denata wyjęto pruską fibulę palczastą – metalową zapinkę do spinania szat z V-VI wieku.

Autorka stworzyła świetne portrety osobowościowe członków rodziny komisarza Groma. Pierwszy z nich, to jego matka, tutaj wyrazy uznania za poczucie humoru i dystans do siebie Sylwi Skuza, której podarowała kilka swoich cech. Tak samo, jak autorka jest językoznawcą i nauczycielem akademickim, wprowadza sporo zamieszania w życie bohatera, pomaga w śledztwie, ale widać również ogromną miłość, jaką darzy syna. Bardzo mądrze i z dużą delikatnością został wprowadzony wątek dziadka Groma, który umiera na raka i cała rodzina towarzyszy mu w odchodzeniu. Wreszcie siostra, psycholog dziecięcy, która pomaga rozwiązać problem niezwykłej córeczki policjanta Mistrasa - Damrawy, która przysparza sporo kłopotów swojej rodzinie.

Sylwia Skuza miała naprawdę sporo świetnych pomysłów odnośnie wprowadzonych wątków lub postaci. Jeden z nich, to kot pani medyk sądowej przywieziony z Francji, gdzie kilka lat mieszkała, który rozumie tylko po francusku i tak się do niego zwraca właścicielka i mała Damrawa, tym samym jest „zmuszona” nauczyć się języka obcego.

W tej książce wszystko jest dopracowane i ma swoje miejsce: ciekawe i oryginalne postacie, intryga kryminalna, humor, Mazury i historia pochodzących z nich Prusów, aż po okładkę oddającą klimat powieści.

„Tylko nie Mazury” to naprawdę świetny debiut w gatunku powieści kryminalnej. Mam nadzieję, że autorka już pracuje nad kolejną książką. Polecam, nie tylko wielbicielom Mazur.