W twej duszy jest niebo. Konferencje i świadectwa recenzja

 Ksiądz Dolindo przyciąga uwagę, bo to święty na czas kryzysu”.
ks. prof. Robert Skrzypczak

Ksiądz profesor Robert Skrzypczak pisze, że jego radość jest ogromna, gdyż polski czytelnik może otrzymać pierwszą „próbkę „ dzieł pisanych przez ks. Dolindo Ruotolo „ świętego kapłana „ z Neapolu jak go w swoim czasie nazwał Ojciec Pio. Niezwykła postać. Ksiądz, którego odkrywamy i poznajemy. Był wielkim spowiednikiem, człowiekiem obdarzonym darem czytania w ludzkich sercach, darem prorokowania. Jemu zawdzięczamy między innymi, że w 1965 roku wyprorokował pojawienie się wielkiego polskiego papieża, który zdoła uchronić Europę i świat przed ogromnym niebezpieczeństwem ateizującego komunizmu. 
Ksiądz Dolindo dzięki słynnej modlitwie „ Jezu tym się zajmij „ staje się kimś ważnym dla duchowości wielu ludzi w Polsce. Wszyscy, którzy podobnie jak ja miało styczność z literaturą na temat tego niezwykłego kapłana szukają możliwości zapoznania się z jego pismami. Publikację zredagowaną przez ks. Skrzypczaka potraktowałam, jako dopełnienie książki „ Jezu ty się tym zajmij „ Joanny Bątkiewicz – Brożek.

Książka faktycznie składa się z trzech części. 

Pierwsza to wstęp napisany przez autora publikacji ks. Prof. Roberta Skrzypczaka duchownego katolickiego, który wykłada teologię dogmatyczną na Papieskim Wydziale Teologicznym i w seminarium duchownym w Warszawie. Zajmuje się personalizmem włoskim i od lat interesuje się osobą ojca Dolindo. Zafascynowany jego życiem postanowił przybliżyć postać tego niezwykłego człowieka polskim czytelnikom.
 
Druga to niezwykłe świadectwo z pierwszej ręki Enziny Cervo córki duchownej ojca Dolindo, która towarzyszyła księdzu w jego ziemskiej drodze, aż do śmierci. Widziała człowieka świętego, jego intymność z Bogiem, jego sposób kontaktowania się z Jezusem w czasie modlitwy. Była świadkiem jego cierpień (właściwie jego zgody na cierpienie) i niezwykłej wprost pokory, cierpliwości, z jaką znosił wszelkie trudy i niedogodności. Nawet, kiedy był ogromnie zmęczony i potrzebował odpoczynku powtarzał: „ Odpocznę w grobie”. Kiedy pod koniec życia cierpiał z powodu paraliżu nigdy nie narzekał i wciąż powtarzał: „Dziękuję, Panie Jezu; dziękuję, Panie Jezu?. „Jestem zadowolony, że mogę cierpieć i ofiarować to dla dusz, dla Kościoła i dla kapłanów, którzy potrzebują wiele modlitwy”. Ksiądz Dolindo miał szczególny kontakt z Bogiem i z Maryją Dziewicą, tzw. lokucje – słyszał w sercu głos Boga. Często przekazywał ten głos Boga ludziom w postaci zapisków pozostawianych na obrazkach lub kartkach pocztowych. Świadectwo Enziny Cervo, które ksiądz Skrzypczak otrzymał dzięki jej rodzinie, pomimo, że jest trochę chaotyczne, ale za to pełne emocji i uwielbienia Boga oraz podziwu dla niezwykłego kapłana. Jestem zafascynowana jego bezgraniczną miłością do Matki Najświętszej, do Kościoła, do wrogów, do każdego, z kim miał kontakt.. Jestem pod ogromnym wrażeniem pokory i życia tego księdza, które było pasmem cierpień i prześladowań, a mimo to był nieocenionym wsparciem duchowym dla wszystkich, których spotkał na swojej drodze wyjaśniając sens cierpienia i różnych trudności życiowych. Ten człowiek naprawdę musiał być święty od urodzenia, jak mawia o nim krewna Gracia Ruotolo, bo jak inaczej zrozumieć jego postępowanie wobec swoich prześladowców i oskarżycieli, przed którymi klękał i modlił się. Mam nadzieję, że zostanie wkrótce beatyfikowany i kanonizowany, bo trudno zrozumieć, dlaczego Kościół tak długo z tym zwleka. 

Trzecia część natomiast to katechezy księdza Dolindo o potędze Bożej miłości wygłaszane w różnych miejscach zebrane po jego śmierci w zbiorku, który był nazwany „ Ze źródła światła „ jest to przedsmak dla czytelnika, co pociągało wówczas ludzi, którzy tłumami chodzili na kazania księdza Dolindo. To ogromna miłość do Jezusa połączona z niezwykłą znajomością człowieka. Ten tekst czytało mi się najciężej, bo mimo niesamowitego przesłania i pięknych słów, jest trudny w odbiorze. Trzeba poświęcić odpowiednią ilość czasu i czytać w skupieniu analizując każde słowo. Osobiście musiałam go sobie dawkować, żeby w pełni zrozumieć jego przesłanie i głębię. Odpowiedzieć sobie na pytania: Po co żyję? W co wierzę? I czy jest we mnie miłość Boża ? 

„ Bóg nie pozostawia nas samych. Zasiewa ślady i pozostawia drogowskazy, byśmy odnaleźli Jego ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Syna. Te ślady są w świętych ludziach, bo On żyje w nich. „