Ruiny recenzja

"Ruiny" Scotta Smitha wydane przez wydawnictwo Vesper jawiły mi się jako typowy horror: grupa młodych ludzi odciętych od świata- na pewno narobią głupot i wpakują się w tarapaty. Muszę przyznać, że powieść okazała się niesztampowa i bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła!

Poznajemy tu dwie pary młodych Amerykanów cieszących się wakacjami na plaży. Spotykają innych młodych ludzi, w tym paru Greków i jednego Niemca, imprezują i świetnie się bawią. Kiedy Niemiec zwierza im się, że jego młodszy brat wybrał się z nową dziewczyną do ruin w dżungli i słuch po nim zaginął, nasza czwórka wraz z jednym Grekiem (który nie mówi w ich języku, ale i tak jest bardzo zabawny) postanawiają pomóc nowemu koledze i ruszyć z nim w misję poszukiwawczą. O dziwo stosunkowo szybko odnajdują wzgórze oznaczone na mapie przez młodego Niemca, ale wtedy otaczają je uzbrojeni Majowie, którzy bronią im wyjścia z tego terenu. Na wzgórzu nasi poszukiwacze odkrywają opuszcone namioty, głęboki szyb kopalni i całe zwoje pięknego bluszczu. Wygląda dziwnie, ale nic nie zapowiada koszmaru jaki ich tu czeka. Również ciężkie obrażenia jakie odnosi dwójka bohaterów nie przygotowują ich na najgorsze. Otóż bluszcz oprócz tego, że piękny jest inteligentny, krwiożerczy i bardzo głodny. Nic dziwnego, że nie ma tu żywych istot, a kopczyki porośnięte kwiatami okazują się nie być usypane z ziemi. Kiedy nasi bohaterowie obmyślają plan jak przeżyć w tej sytuacji okazuje się, że bluszcz umie wynajdywać ich najgłębiej skrywane słabości i wykorzystywać je by złamać ich psychikę

Mimo, że od pewnego czasu brak mi cierpliwości do horrorów, gdyż wymyślne strachy mnie już nie straszą, tu byłam zachwycona. Autor najpierw wykreował realistyczne postaci, pozwolił nam je dobrze poznać i zrozumieć, oddając kolejne rozdziały poszczególnym osobom. Nikt z nich nie jest idealny, każdy ma swoje słabości. W obliczu zagrożenia tracą głowę, a jednak próbują sobie pomagać. I gdy w ten całkowicie realistyczny świat krwiożerczy bluszcz wplata swe macki zamiast westchnąć nad fantazją autora, naprawdę odczułam zgrozę i przewracałam strony w silnym napięciu. Poczucie beznadziei dręczyło mnie jak i bohaterów. Jestem przekonana, że wspomnienie tej książki zostanie ze mną na długo.