Chwała meksykańskim zakonnicom recenzja

"Chwała meksykańskim zakonnicom" Barbara Kwinta

Po ucieczce sprzed ołtarza, która spowodowała zwolnienie Emilii z ogromnej firmy krawieckiej, kobieta wyrusza do domu rodzinnego, by odwiedzić ojca i odsapnąć trochę od wielkomiejskiego trybu życia. W trakcie porządków na strychu splotem przypadków w ręce Emilki trafia walizka jej babci — krawcowej. Jeszcze nie wie, że pełna szkiców, krojów i pomysłów waliza otworzy furtkę do całkiem nowego etapu życia...
"Chwała meksykańskim zakonnicom" to książka, na jaką czekałem już bardzo długo. Taki pomysł, styl pisania, kreacja bohaterów to coś nieuchwytnego, wymykającego się raz po raz, aż tu proszę. Jestem pozytywnie zaskoczony.
Barbara Kwinta skomponowała uskrzydlającą, przyprawiającą o świetny nastrój opowieść o pasji, poświęceniu, rozkwitającej przyjaźni i miłości. Całość została doprawiona nutką humoru, który momentami przybiera czarną barwę.
Jest to historia, jakiej od czasu do czasu potrzeba każdemu czytelnikowi. Opowiedziane na kartach książki wydarzenia sprawiają, że odprężamy się, wyciszamy, zrzucamy z siebie ciężar całego dnia. A to wszystko w połączeniu z bezcennymi, niesamowicie "życiowymi" wskazówkami Cioci Dobrej Rady powoduje to, że odczuwamy niesłychaną radość i satysfakcję z tego, iż tak błyskotliwa książka trafiła w nasze ręce.
Jednak poza warstwą humorystyczną i obyczajową autorka przemyca między wierszami wartości, które być może pomogą czytelnikowi uwierzyć w siebie, nie poddawać się za szybko i docenić wsparcie osób bliskich — przyjaciół rodziny.
Mimo że "Chwała meksykańskim zakonnicom" jest powieścią pełną wzlotów i upadków, to Barbara Kwinta poprowadziła wszystko tak, jednocześnie nie plącząc nitek, że nie jest to historia smutna, ponura, melancholijna, a niesamowicie prędka, chciałoby się rzec, że energiczna. Jest to jedna z tych "ku pokrzepieniu serc".
Uważam, że autorka tą książką udowodniła, że jej warsztat literacki jest tak samo dobry, jak warsztat krawiecki Zofii.
⭐7/10

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Autorce.