Poważny i nieromantyczna recenzja

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, słyszałam o jej wcześniejszej powieścich jednak nie miałam przyjemności żadnej przeczytać. Postanowiłam to zmienić zaczynając od najnowszej książki pisarki - "Poważny i nieromantyczna", do której przeczytania zachęcił mnie intrygujący opis i świetna, graficzna okładka, która bezapelacyjnie przyciągająca uwagę. W książce znajdziemy motyw slow burn, małego miasteczka, a także świetnie zaprezentowany wątek fantastyczny. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się niesamowicie szybko. Ja historię Florence wręcz "połknęłam" w jedno popołudnie, od pierwszych strona zostałam wyciągnięta do świata bohaterów i z zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam ich losy. Nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania. Fabuła została w niezwykle interesujący oraz nietuzinkowy sposób nakreślona, przemyślana oraz bardzo dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi zostali naprawdę świetnie wykreowani. Historia została przedstawiona z perspektywy Florence co pozwoliło mi lepiej ją poznać, dowiedzieć się co czuje, myśli, z czym się boryka, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. Trochę żałuję, że autorka nie pokusiła się o zaprezentowanie także punktu widzenia Bena, ponieważ bardzo ciekawiło mnie co dokładnie siedzi w głowie tego mężczyzny. Relacja pomiędzy bohaterami toczy się swoim niespiesznym rytmem, pozwalając Czytelnikowi skupić się na gestach, słowach i odczuciach towarzyszących Florence i Benowi, co niezwykle mi się podobało. Autorka w swojej powieści porusza wiele istotnych i bardzo życiowych kwestii, w szczególności mowa o relacjach rodzinnych i tych międzyludzkich, podejściu do śmierci, radzeniu sobie ze stratą bliskiej osoby czy żałobą, ale także poczuciu akceptacji. W tej książce spodobał mi się oczywiście również wątek dotyczący literatury, pisania książek, blokady twórczej - został w interesujący sposób przedstawiony. Oczywiście muszę jeszcze wspomnieć o wątku związanym z kierowaniem i pracą w zakładzie pogrzebowym, w dodatku ta nazwa "Było minęło", to było dla mnie coś zupełnie nowego, innego i zarazem oryginalnego. Chociaż domyślam się jak zakończą się losy bohaterów, to i tak byłam ogromnie ciekawa jak finalnie autorka to wszystko rozegra i przyznaję, że to co Poston zaserwowała na koniec podobało mi się! Miło spędziłam czas z tą książką i chętnie w przyszłości ponownie sięgnę po historię spod pióra autorki. Polecam!