Światło po zmierzchu recenzja

Po przeczytaniu powieści „Tamarynd” Żanety Pawlik wiedziałam, że będę chciała poznać dalej jej twórczość. „Światło po zmierzchu” to książka, która zachwyciła mnie przepiękną okładką i wiedziałam, że będę musiała ją przeczytać. Czy było warto?

„Światło po zmierzchu” to poruszająca opowieść, ukazująca skomplikowane losy głównych bohaterów. Gwiazda Julia, borykając się z blednącą popularnością zmaga się ze swoimi demonami. Początkowo jej nie polubiłam. Rozkapryszona gwiazda, która myśli, że mając sławę i pieniądze może wszystko. Strasznie irytująca bohaterka, jednak później się troszkę zmienia i łatwiej ką zaakceptować. Jej agentka podejmuje różne działania, aby uratować jej karierę.Medialna burza wokół kolejnej roli Julii sprawia, że ucieka do swojej przyjaciółki na wieś. Tam spotyka Kosmę, fotografika przyrody, który wycofał się z życia miedzy ludźmi na rzecz życia z dala od miejskiego zgiełku.

Teresa, siostra Julii, to postać skupiona na domowych obowiązkach i opiece nad schorowaną matką. Jednak jej pragnienie czegoś więcej kieruje ją w stronę dążenia do spełnienia osobistych ambicji, co sprawia, że powieść staje się ciekawsza.
Trzy różne charaktery, trzy różne postaci. Jednak jest coś co ich łączy. Każda główna postać uparcie dąży do wybranego przez siebie celu.

Autorka umiejętnie i ciekawie porusza temat decyzji, które kształtują nasze losy i możliwość zmiany życiowego kursu. Czytelnik skupia się na tym, czy bohaterowie zdołają wykorzystać dostępną im szansę, co stwarza napięcie i sprawia, że jak najszybciej chcemy dowiedzieć się, czy postaci spełnią swoje marzenia.

„Światło po zmierzchu” to opowieść o walce z przeciwnościami losu, przezwyciężaniu trudności oraz możliwości spełnienia marzeń. Książka skupia się na konieczności rozliczenia się z przeszłością. Wciągające postaci, misternie splatane losy i uniwersalne tematy uczyniają tę powieść lekturą wartą uwagi. Bardzo polecam tę powieść. Jestem pewna, że to nie jest moje ostatnie spotkanie z twórczością Żanety Pawlik.