Światło po zmierzchu recenzja

To było moje pierwsze spotkanie z autorką. Wiele dobrego słyszałam o poprzedniej książce, dlatego postanowiłam poznać tą. Tak naprawdę po samej okładce nie wiele możemy się dowiedzieć o samej historii. Jest tajemnicza i sprawia wrażenie jakby zapowiadała coś ważnego. W takim razie o czym jest ta historia? O szukaniu siebie, o miłości pokaleczonych przez życie ludzi, tak po prostu o życiu.

Julia jest aktorką, która niestety zaczyna powoli schodzić ze sceny. Ona sama nie chce się na to zgodzić i robi wszystko, by zostać na niej jak najdłużej. Kiedy agentka Julii załatwia jej dużą i ważną rolę filmową, Julia wywołuje skandal. Jej nazwisko i zdjęcia pojawiają się we wszystkich mediach. A ona sama ucieka do przyjaciółki na wieś, żeby przeczekać tą medialną zawieruchę.

Niedaleko wsi, gdzie ukrywa się Julia, w środku lasu mieszka Kosma. Mężczyzna, który szczególnie w życiu ukochał przyrodę, tak bardzo że poświęcił swoją rodzinę i małżeństwo, by zamieszkać w samym środku lasu, pośród drzew i dzikiej zwierzyny.

Życie chce, by tych dwoje, pokiereszowanych ludzi, tak poprostu się spotkało. Nie będzie prosto dogadać się tej dwójce, jednak los jest przewrotny i z jakiegoś powodu postawił ich sobie na drodze. Od tej pory już nic nie będzie takie same...

To była piękna książka. Czyta się ją przyjemnie, ale nie potrafiłam jej czytać szybko, jakbym się bała, że coś mi umknie. Tu nie ma zawrotnej akcji. Cała fabuła skupia się na życiu Julii, jej siostry Teresy, Kosmy i jego byłej żony. Autorka sprytnie splotła życiorysy tej czwórki bohaterów. Zakończenie sprawia, że Czytelnik domyśla się jak zakończy się ta historia, historia która pewnie nie doczeka się ciągu dalszego.

Żaneta pokazuje nam tu troszkę smutna stronę życia. Przedstawiając bolesną historię bohaterów. Każdy z nich borykał się z innymi uczuciami i problemami. I to już od najmłodszych lat dziecięcych. Więc są to problemy mocno i głęboko zakorzenione w ich wnętrzach. A fakt, że dorośli nie sprawia, że zniknęły, a jedynie nauczyli się z nimi żyć. Każdy z nich ma pokaleczone serce, które łaknie miłości i czułości drugiego człowieka. Czy to kobiety, mężczyzny, matki, ojca czy dziecka, to bez znaczenia, oni pragną kochać i być kochanym, tak po prostu.

Kończąc polecam Wam tą smutną i przejmującą książkę. Warto od czasu do czasu poczytać coś co sprawi, że zatrzymamy się i zastanowimy się nad swoim życiem. Pomyślmy co jest dla nas ważne, co chcemy w życiu osiągnąć i z kim go dzielić.

Polecam