Światło i mrok recenzja

„ Zawsze to, co zdobywamy z trudem i po wielu wyrzeczeniach, jest cenniejsze niż złoto.” (str.98)

Druga część trylogii lwowskiej jest nieco lepsza od części pierwszej, choć prawdę mówiąc niewiele się tu dzieje. Dalsze perypetie humorzastej hrabianki Anny i pułkownika Michała. Ich dziwne relacje, słowne utarczki i dalsze losy.

Obietnica odzyskania rodzinnych klejnotów, które Anna tak lekkomyślnie powierzyła niedoszłemu adoratorowi, wiązała się z pewnymi zobowiązaniami, które musiała spełnić wbrew sobie. Jeszcze przed ślubem, który został znacznie przyśpieszony postanowiła, że uprzykrzy życie swojemu przyszłemu, znienawidzonemu małżonkowi, lub też, że zrobi wszystko by uniknąć tego małżeństwa.

Anna nie zdawała sobie sprawy jaką miała władzę nad swoim narzeczonym, a późniejszym mężem. Trudno było ją zrozumieć. Nienawidziła swojego partnera, a jednocześnie reagowała na każdy jego dotyk, przytulenie i pocałunek, pragnęła go. Jedno trzeba przyznać, bardziej martwiła się o swoją rodzinę niż o siebie. W tej części zrobiła się bardzo płaczliwa.

Pułkownikowi podobał się ognisty temperament Anny. To, że nie była uległa jak inne kobiety, które znał. Że miała swoje zdanie i nie bała się otwarcie wypowiadać swoich poglądów. Zdawał sobie sprawę, że może nie uda mu się jej poskromić i wzbudzić pozytywnych uczuć. Anna przypominała mu samego siebie, wiedział, że są ulepieni z tej samej gliny.

Autorka oddaje też klimat Lwowa w tamtych czasach. Mieszkańcy miasta pogrążyli się w żałobie po śmierci namiestnika hrabiego Andrzeja Potockiego, zastrzelonego przez ukraińskiego zamachowca. To spowodowało wzrost nienawiści między dwoma narodami. Polacy żądali odwetu, a Ukraińcy uwolnienie zamachowca, którego okrzyknęli bohaterem. Coraz też częściej dochodziło do zamieszek.

W tej sytuacji wesele Anny i Michała zostało odwołane. Ślub odbył się w atmosferze rezygnacji i zwątpienia z jej strony. On wyremontował dla niej pałac, wyposażył w luksusy. Dla niej gotowy był zrobić wszystko. Pragnął tylko jednego, jej miłości. Przepych pałacu zrobił na Annie wrażenie, mimo iż była przyzwyczajona do bogactwa. Na miejscu dowiaduje się połowicznej prawdy o mężu i była przyjemnie zaskoczona. Jej wyobrażenie o mężu powoli się zmieniało, aż postanowiła dać szansę swojemu małżeństwu.