Świąteczne duchobranie recenzja

Justyna, Robert i Łukasz tworzący grupę Łowców Duchów Dr Duch z wyczuwalną niechęcią przyjmują zlecenie na certyfikację obecności duchów w mało uczęszczanym, podupadającym, popeerelowskim hotelu Astoria W Borkowie Pokutnym. Jego właściciel - Winicjusz Warkot, by mieć pewność, że odpowiedni papier otrzyma i zarobi na tej informacji duże pieniądze przyciągając tabuny klientów wynajmuje także drugi, zdecydowanie bardziej nastawiony na show biznes zespół o nazwie Duchacze w składzie: Max, Kaśka i Oliwia. Obie grupy nie pałają do siebie miłością, jednak obiecana stawka i gwarant zakwaterowania od świąt do Nowego Roku z wyżywieniem przekonuje ich do tolerowania siebie nawzajem. Na istnienie duchów dowodów nie ma. Może oprócz różnego rodzaju gróźb wypisywanych na lustrach przez nie wiadomo kogo. Do pomysłu z wybiciem się na towarzyszach z zaświatów nie jest przekonana żona właściciela, a także jej matka i jej matka zwana prateściową (chociaż ona najbardziej w nich wierzy i się ich boi). Plany spokojnego pobytu w niezbyt ciekawej okolicy zostają zniweczone przez tajemnicze znalezisko w tapczanie.

Cóż to była za akcja! Iwona Banach po raz kolejny zabiera czytelnika w szaloną przygodę i nie bierze jeńców! Koncept całej książki wydaje się być abstrakcyjny. Może i jest, ale w żadnym momencie nie sugeruje nam czy owe zjawiska nadprzyrodzone istnieją, czy też nie. Urzekł mnie styl pisania, który był niesamowicie wartki, płynny, realistyczny i potoczny. Wybitne natomiast są w tej powieści dialogi. Tak zabawnych i inteligentnych wymian zdań dawno nie spotkałem w żadnym dziele kultury. W pamięci pozostały mi szczególnie fragmenty przeinaczonych kolęd (które zresztą lektorka audiobooka rzeczywiście śpiewała!). Mam słabość do komedii kryminalnych Iwony Banach, ponieważ zeszłoroczna ,,Wigilia Ze Skutkiem Śmiertelnym" urzekła mnie niesłychanie! Kreuje ona tak komiczne postacie, sytuacje i opisy, że nic tylko trzymać się za brzuch ze śmiechu. Humor to sprawa subiektywna, ale ten Pani Iwony trafia do mnie w 100 procentach. Nie byłoby tak wysokiej oceny, gdyby nie spinająca się do kupy zagadka kryminalna. Nie była ona może wybitna, natomiast wystarczająca jak na tak lekką i przyjemną książkę. Po drugim spotkaniu z autorką wiem, że jej kreatywność i poczucie humoru nie znają granic. Ode mnie złota gwiazdka i czekam na kolejną zabójczo zabawną komedię w klimacie świątecznym, także i w tym roku!