Pustka jego oczu recenzja

"Pustka jego oczu" to debiut polskiej pisarki, Mai Karińskej. Książka jest połączeniem świata fantasy z thrillerem.

Ilmateri, nazywana przez znajomych i rodzinę Ilmą, jest zmiennokształtną i córką władcy państwa za murem. Kończy właśnie 16 lat i wchodzi w dorosłość, z tej okazji jej przyjaciele chcą zabrać ją poza mur. Dziewczyna ma pewne opory, ponieważ muru nie można przekraczać. Za złamanie tej zasady grożą poważne kary. Powstał on by chronić zmiennokształtnych przed Lewiatanami, agresywnymi i rządnymi krwi potworami. Jednak znajomi traktują to jako inicjację, każdy z nich już tego dokonał, więc Ilma w końcu się poddaje. Po pewnym czasie grupa przyjaciół dociera do opuszczonej kopalni, gdzie dochodzi do wypadku, w wyniku którego się rozdzielają. Dziewczyna chce pomóc przyjaciołom, którzy utkneli na dnie kopalni. Gdy do nich dociera okazuje się, że wszyscy zostali zamordowani. Jest przerażona tym widokiem i do tego spotyka stwora, który dokonał tego mordu. Jednak wydaje się, że jej nie chce skrzywdzić, ale czy na pewno? Czy może mu zaufać?

Autorka bardzo dobrze przedstawia nam bohaterów, którzy są pełni charakteru. Świat również jest dobrze ukazany choć czasami chciało by się więcej szczegółów, więcej informacji o prawach rządzących tym królestwem. Fabula ciekawa i przesycona niepokojem. Akcja nie jest zbyt szybka jednak to nie przeszkadza, dzięki temu lepiej możemy poznać bohaterów. Książka pisana jest w formie dziennika. Możemy spojrzeć dzięki temu na wszystko oczami głównej bohaterki. Wczuć się w jej sytuację i poznać jej uczucia, wątpliwości oraz emocje. Język prosty i przystępny. Historia potrafi zaciekawić jednak ma zbyt mało stron. Ledwo się wciagniemy w ten mroczny świat, a już czas go opuszczać.

"Pustka jego oczu" to ciekawa historia przesiąknięta mrokiem i niepokojem, które będziemy odczuwać do samego końca. Czyta się ją szybko, a akcja nie pozwala nam się nudzić. Polecam! Uważam że jest to dobrze zapowiadająca się autorka. Z chęcią sięgnę po dalsze części tej opowieści.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu NowoCzesne.