Pustka jego oczu recenzja

Pogoda za oknem niestety nie zachęca do wyjścia na świeże powietrze. Chciałoby się poleżeć na słońcu, ale niestety będzie trzeba na to jeszcze trochę poczekać. Na szczęście w takich chwilach zawsze mogę przeżyć niezwykłą przygodę z książkowym bohaterem. Często sięgam po lekkie i przyjemne powieści, ale zdarza mi się także czytać książki wymagające głębszej analizy. Książka „Pustka jego oczu” Maji Kurińskiej właśnie do takich należy. Połączenie powieści psychologicznej, science fiction i obyczajowej było doskonałym posunięciem. Tylko o czym właściwie ona jest? Jeżeli jesteście ciekawi, to koniecznie zostańcie ze mną!

Główną bohaterką książki jest szesnastoletnia Ilumetrii, która wraz z rodziną i przyjaciółmi mieszka w wielkiej fortecy, za ogromnym murem, który oddziela ją od świata zewnętrznego. Ilumetrii nie jest zwykłym człowiekiem. Jest córką króla i należy do rasy zmiennokształtnych, jednak jest wciąż jeszcze przed przemianą. Wraz ze swoimi przyjaciółmi dzieli każdy dzień. Mimo iż doskonale wiedzą, że wychodzenie poza teren fortecy jest surowo zabroniony, wychodzą poza nią i zapuszczają się coraz dalej. Jak wiadomo, zakazany owoc smakuje najlepiej. W nocy, kiedy ukończyła 16 lat, wybrała się wraz z przyjaciółmi w ciemny, mroczny las do opuszczonej kopalni. Nawet tajemnicze odgłosy i wycie wilków nie były w stanie zawrócić ich z drogi. Ilumetrii poszukiwała przygód i adrenaliny. Chciała wszystkim udowodnić, że wyróżnia się pośród innych. Wybierając się na tę nocną eskapadę, nie miała pojęcia, że to, co się tam wydarzy, odciśnie na niej piętno, które pozostanie do końca życia. Niestety, przez przypadek jej kompani wpadli do głębin kopalni. Dziewczyna nie przejmując się innymi sprawami, zeszła na dół, by udzielić im pomocy. To, co tam zobaczyła, zmroziło, jej krew w żyłach. Jest przerażona krwią, okrucieństwem i tajemniczą postacią, którą spotkała na swojej drodze. Stanęła oko w oko z socjopatą i seryjnym mordercą. Niestety, fakt, że nadal żyje, nie ułatwia jej funkcjonowania. Potwór zmusza ją do regularnych odwiedzin seryjnego mordercy. Niestety, w ten sposób okłamuje rodzinę i najbliższych. Nie potrafi wyjaśnić, co stało się z jej przyjaciółmi. I trwa w pętli, z której nie może się uwolnić. Jednak z czasem zaczyna nawiązywać z nim kontakt. Zaczynamy dostrzegać w nim człowieka, jego duszę i charakter. Autorka ukazując przyjaźń z oprawcą, który zabił jej przyjaciół, zastosowała syndrom sztokholmski. Tak jak w tym przypadku, tak i w całej książce możemy zauważyć dogłębną analizę osobowości. Ilumetrii zaczyna go bronić. Widzi, że mimo wielu różnic mają miedzy sobą wiele wspólnego. Niestety, sama musi nieść ciężar tajemnicy o tym, co się tam wydarzyło. W rezultacie dziewczyna zmienia się i coraz bardziej zamyka się w sobie. Jest sama w tym cierpieniu i znikąd nie może liczyć na pomoc. Obserwując dwójkę tych bohaterów, widzimy, jak się zmieniają. Autorka, aby książka zrobiła na nas jeszcze większe wrażenie, urywa historie w najmniej oczekiwanym momencie. Czuję wielki niedosyt i od razu chciałabym się przeczytać dalszy ciąg tej niezwykłej historii, ale niestety na to będzie trzeba jeszcze poczekać. Jesteście ciekawi, jak potoczyły się losy tych niezwykłych bohaterów? Co stało się z przyjaciółmi Ilumetrii? Tego i dużo więcej dowiecie się po przeczytaniu tej książki!

Książka „Pusta jego oczu” ma formę pamiętnika, który pisany jest przez główną bohaterkę. To ona pokazuje nam ten niezwykły i tajemniczy świat. Powieść nie jest długa, a mimo to potrafi wciągnąć czytelnika, a przede wszystkim go zainteresować i wprawić w podziw. Książka napisana jest prostym i zrozumiałym językiem. Czyta się ją szybko i z dużą przyjemnością. W niektórych momentach autorka sięga po przekleństwa, ale według mnie one tylko dodają dramaturgii poszczególnym scenom. W powieści nie brakuje licznych opisów postaci, czy miejsc, ale w połączeniu z wartką akcją otrzymujemy ciekawą i wciągającą lekturę. W swojej książce wykreowała swój świat, który sukcesywnie przed nami odkrywa, pozostawiając odrobinę tajemniczości. Wszystkie zastosowane przez pisarkę zabiegi podczas czytania książki można poczuć mroczny i tajemniczy klimat powieści. Jedyne, do czego można się przyczepić to fakt, że całą historię poznajemy tylko z jednej perspektywy.

Książka „Pustka jego oczu” to według mnie znakomity debiut. Powieść zachwyca połączeniem baśni, z dobrym kryminałem, a nawet thrillerem. Autorka pokazuje nam trudną relację, z której nie ma wyjścia. Główna bohaterka chciała tylko pokazać swoją młodzieńczą duszę, a w kilka chwil straciła przyjaciół i własną wolność. Powieść jest trudna o zabarwieniu psychologicznym. Książka skłania do refleksji i zastanowienia się nad własnym losem. Jeżeli lubicie nieoczywiste historie, to będzie to dla Was idealna pozycja. Gorąco polecam!