Złe miejsce recenzja

Świat to złe miejsce - taką maksymę trzem córkom wpaja pewna matka, która wraz z dziewczętami zamieszkuje odciętą od cywilizacji chatę na skraju lasu. Dziewiętnastoletnia Wren i rok młodsza Sage są niczym bohaterki Domku na prerii, ufają kobiecie, którą nazywają matką i nie dziwią się temu, że nigdy nie wychodzą poza granicę swojej posesji, otoczonej złym, ciemnym lasem. Jednak pewnego dnia najmłodsza z dziewczyn, Evie zapada na poważną chorobę i matka zmuszona jest zabrać ją do lekarza. Pewnego jesiennego dnia wychodzi z domu wraz z dzieckiem i już nie wraca, a dwie młode kobiety z ograniczonymi zapasami jedzenia, odwiedza w chacie tajemniczy gość. Rozpoczyna się walka o przetrwanie i walka o prawdę.

Powieść Minki Kent to thriller psychologiczny, który czytałam z wypiekami na twarzy. Pisarka prowadziła narrację dwutorowo, z perspektywy Wren oraz Nicolette - bogatej młodej kobiety mieszkającej w willi na skraju lasu, w której małżeństwie od pewnego czasu nie dzieje się najlepiej. Nick podejrzewa męża o zdradę i szuka na nią dowodów. Jednym z nich jest zdjęcie dziecka o oczach identycznych jak oczy Brada. Kiedy na progu domu Nicolette zjawiają się przerażone Wren i Sage, losy dziewcząt i bogatego małżeństwa nierozerwalnie się splotą. Co z tego wyniknie? I czy wszyscy bohaterowie uzyskają odpowiedzi na swoje pytania?

Czytanie tej książki było przyjemnością, naprawdę trzymała w napięciu. Jedyne, co mi się nie spodobało, to wyjaśnienie, w jaki sposób Evie znalazła się pod opieką kobiety z chaty pod lasem - wg mnie bardzo naciągana teoria, która zaważyła na tym, że końcówkę potraktowałam z przymrużeniem oka. Zabrakło mi porządnego plot twistu na sam koniec, tak aby książka naprawdę na długo nie dała o sobie zapomnieć. Ale po nieco dłuższej przerwie od tego typu literatury, uważam że był to bardzo dobry wybór, by na nowo zaciekawić się thrillerami.

Minka Kent udowadnia, że posiada dobry warsztat i głowę pełną pomysłów, toteż na pewno nie jest to moje ostatnie z nią spotkanie.