Mysia Wieża recenzja

 Miejsce akcji: Kruszwica, jezioro Gopło
 Czas akcji: teraz
 Bohaterowie: Igor, Hanka, Leszek i cała masa postaci z krwi i kości, ale i legendarnych
 Igor, chłopak „nie z tej epoki”, syn archeologa, który wprawdzie w Egipcie nie był, ale ojciec zabiera go na wykopaliska w kraju. Czyta niepopularne wśród kolegów książki, posługuje się „dziwnym słownictwem”. Hanka, dziewczyna „nie z tej opoki”, czytająca i oglądająca wprawdzie książki i filmy na topie, ale chcąca grać w piłkę nożną w drużynie męskiej, a nowy trener pozbawia ją tej możliwości, każąc założyć „damską” drużynę. Te dwie tak różne osoby spotykają się podczas wakacji nad jeziorem Gopło i rozpoczynają swoją przygodę z archeologią, historią, magią i tajemniczością. 
 Pozycja przygodowa z elementami magii osadzona w naszej, polskiej rzeczywistości, bazująca na naszych legendach. Dla osób wychowanych na Nienackim, Szklarskim to tak jakby powrót do lat dzieciństwa. Autorkom udała się niełatwa sztuka połączenia elementów edukacyjnych (historia Popiela, słownictwo archeologiczne, legendy i postaci związane z czarną magią, mamy nawet mistrza Twardowskiego i Mickiewicza oraz niedocenione licha) i obyczajowych (zwykłe rodziny, z troskami, problemami i karami za złe zachowanie, literatura czy filmy młodzieżowe) i skonstruowania zabawnych postaci – chociażby nieoceniony Leszek, ale też postaci z krwi i kości takich jak właśnie Igor i Hanka. Autorki zastosowały niesamowity chwyt przyciągający, mamy narrację z dwóch perspektyw Igora i Hanki, a ponieważ są to dwie diametralnie różne osoby, czytając opisy tych samych zdarzeń miałam uśmiech na twarzy. Mimo, że Leszek to całkiem odlotowy chłopak, a jego teorie spiskowe drażnią wszystkich, mi było żal, że jego postać nie była bardziej rozbudowana, chociaż w wydarzeniach końcowych odgrywa ważną rolę, mam nadzieję, że w dalszych częściach też pojawi się na kartach powieści. 
 Polecam – doskonały przykłada literatury, która uczy i bawi jednocześnie. 
Niedługo część druga, mam nadzieję, że również na plus.