Świat na nowo recenzja

„ Nowy porządek świata zmuszał ludzi do podporządkowania się nowym regułom. Wstyd, honor i poczucie winy należało zamknąć głęboko w sobie, jeśli chciało się zbudować życie na nowo.” (str.152)

Lidka, Szczepan i Janek to bohaterowie powieści, których dużo łączyło i dużo dzieliło. Utracili dom rodzinny, przeżywali żałobę po stracie bliskich i wojna zapadła im głęboko w pamięć. Bolesne wspomnienia z przeszłości prześladowały ich na każdym kroku. Wszyscy odnaleźli się w Nowej Soli po wojnie w różnych rolach.

Lidka miała szczęśliwe dzieciństwo, kochającą się rodzinę do czasu wybuchu wojny, niosącej ze sobą żałobę, smutek, ból i strach, ale także wolę by przetrwać. Jej rodzina mieszkała w Drohobyczu i jak większość Polaków zamieszkałych w Kresach zostali wysiedleni na Ziemie Odzyskane.

„ Tu z dala od ojcowizny, oderwani od korzeni, ograbieni z dobytku, wysiedleńcy czuli się jak ryby wyrzucone na brzeg.” (str.48)

Tęsknota za Drohobyczem towarzyszyła rodzinie na każdym kroku. Często wracali myślami do przeszłości, a wspomnienia bolały. Spotkawszy się z życzliwością pracownika Urzędu Repatriacyjnego pojawiła się iskierka nadziei na lepszą przyszłość.

Szczepan był pracownikiem Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Został oddelegowany do Nowej Soli by zaprowadzić tam porządek. Starał się w miarę możliwości pomagać repatriantom, jednak możliwości miał coraz bardziej ograniczone. Otoczył opieką rodzinę Lidki starając się zapewnić im godziwy byt. Jego rodzina została wywieziona do Kazachstanu i robił wszystko by ją odzyskać. Służył ojczyźnie, ale pod rozkazami Rosjan, stosując się do ich poleceń.

Janek stracił rodziców, przyjaciela i ukochaną. Działalność w partyzantce pozwoliła mu pozbierać się z żałoby jednak koszmary dręczyły go nieustannie. Mocno poturbowany trafia do szpitala, w którym pracowała Lidka.

Mimo iż wojna się skończyła wielu ludzi pałało nienawiścią i poszukiwało zemsty.

„ Wojna obdarła ich z wszelkiej litości i zagłuszyła sumienia.” (str.466)

Ludziom przyszło żyć w ciężkich czasach pod rządami Rosjan. Nikt nie był bezpieczny. Na każdego można było znaleźć haka a torturami wymusić do zeznań które były na rękę władzy.

„ Poniżenie i odczłowieczenie były gorsze niż śmierć, bo dobitnie dawały do zrozumienia, że niby dla siebie jesteś człowiekiem, ale dla świata nikim.” (str.49)

To powieść o miłości na którą było za późno, a także nieodwzajemnionej miłości. O zdradzie, cierpieniu, strachu, kłamstwie. O tęsknocie za przeszłością i rodzinnym miejscem. O trudach w przystosowaniu się do nowego miejsca i czasów. Warto przeczytać.