Popiel recenzja

Historia dzieje się przed wiekami, przed panowaniem Mieszka I, poznajmy jego legendarnych przodków. Krak, Lech, Piast, Popiel. Wanda - znamy, a autor stworzył nam piękną opowieść z nimi w roli głównej.

Warto przeczytać wcześniej „Dary bogów”, w której autor opowiada o bóstwach słowiańskich występujących w „Popielu”. Tym razem pisarz przenosi nas w świat mitologii i legend. Mamy ukazaną legendarną historię Polski sprzed Mieszka I. Popiel i Jaga, Piast i Rzepicha, a między nimi Krak. Leszek, Wanda – te postaci nie są nam nieznane, każdy kojarzy je z legendami, opowiastkami i utworami naszych słynnych wieszczów.

Jabłoński stworzył fantastyczną opowieść i połączył te legendy w historią bogów słowiańskich, którzy włączali się w życie śmiertelników i władców. Siły zła to oczywiście Popiel, dobra Piast, a między nimi plemiona Wiślan, Lecha. Historię zaczyna władca Ant przekazujący władzę Lechowi i Krakowi, dzieli kraj, obawiając się najazdów sił zła. I tak się staje, piękna opowieść o walce sił zła i dobra, o przyjaźni, ale także i o zdradzie, miłości, zazdrości, nienawiści. Całość okraszona bogami, rusałkami, czarownikami, potworami, czarnym i białymi mocami, stworami z naszej rodzimej „produkcji”.

W całości jedna rzecz mi nie pasowała, ale to nie ma wpływu na ocenę – schematyczność opowieści, powtarzalność historii. Mamy władcę, żeni się z dobrą kobietą, ta daje mu dwójkę chłopców, jeden dobry, drugi nie do końca, dobra żona ginie/znika i władca żeni się z złą rusałką, która daje mu córkę. Nie chce za dużo zdradzać, ale taki motyw jest przy każdym z legendarnych władców. Oczywiście opowieści różnią się drobiazgami, ale zarys jest ten sam.

Polecam wszystkim, a na końcu mam takie wrażenie, że coś z naszą historią nie tak. Niemożliwe, że jesteśmy zaznaczeni na kartach starożytnych kronikarzy, a my uparcie wierzymy tylko w historię od Mieszka I, resztę wrzucając w legendy i mity. Czytając posłowie, w którym autor podaje utwory na podstawie, których bazował pisząc „Popiela” nie dziwię się, od dzieciństwa czytamy te wszystkie słynne utwory, jako legendy.