W piekle pandemii recenzja

W PIEKLE PANDEMII. JOLANTA KOSOWSKA.

Książka opisuje autentyczne życie w czasach śmiercionośnego wirusa Covid-19. Bergamo, Drezno, Wenecja oraz Wrocław jak i azyl na Lawendowym Wzgórzu w Toskanii - gdzie nasi bohaterowie próbują przeżyć najtrudniejsze czasy i poukładać swoje życie zupełnie na nowo.

Spodziewałam się, że to będzie dobra książka i taka faktycznie jest! Książka ta daje nam nadzieję, tak potrzebną nam teraz, kiedy tak naprawdę nie wiemy, co będzie dalej.

Rok 2020 zapewne zostanie w naszej pamięci już na zawsze. W piekle pandemii to opowieść o życiu w czasach, w których wirus Covid-19 zbiera swoje żniwo, która oddaje hołd ludziom, którzy walczą z epidemią na pierwszej linii frontu. To historia o lekarzach, którzy w imię ratowania ludzkiego życia pozostawia swoje rodziny i pracuje po kilkanaście godzin dziennie starając się wygrać nierówną walkę z niewidzialnym wrogiem. Historia zwykłych ludzi, którzy niosą pomoc sąsiadom i nieznajomym. Autorka znakomicie opisała jestestwie medyków: zagubienie, dezorientację i strach. Pędzący wciąż naprzód świat, nagle się zatrzymuje. Przychodzi czas na zadumę. Zdaliśmy sobie sprawę, że najbardziej brakuje nam tego, co do tej pory tak naprawdę mieliśmy na wyciągnięcie ręki, najbardziej doceniamy to, co utraciliśmy: wolność, kontakt z drugim człowiekiem oraz zdrowie.

Zaintrygował mnie pamiętnik nieznanego mężczyzny mieszkającego we Włoszech, który opisuje codzienność, wpływ na niego oraz mieszkańców. Jest to bardzo emocjonalny pamiętnik, ponieważ jest w nim dużo bólu, rozpaczy, bezsilności, złości, ale też determinacji, szukania w tym chaosie pozytywów i nadziei, że może to wszystko szybko się uspokoi i wrócimy do normalności, za którą tak bardzo już tęsknimy.

Poznamy siłę miłość oraz przyjaźni, które potrafią naprawdę zdziałać cuda w tak trudnych czasach.

Nie jest łatwo zmierzyć się z tematem, którego mamy tak bardzo dość, który zburzył cały dotychczasowy nasz porządek, ale ta powieść okazała się balsamem dla mojej duszy. Dużo jest w niej wspomnień z podróży, przepiękne opisy Toskanii, które zachwycają nas, uspokajają i wyciszają nasze negatywne myśli. W pewnym momencie poczułam się jak bym tam była i patrzyła oczami naszej bohaterki, ponieważ opisy są bardzo szczegółowe.

Do tej książki musimy podejść osobiście, ponieważ opisane w niej wydarzenia naprawdę miały miejsce. Jest to powieść, którą nie można odłożyć na później zanim nie poznamy jej zakończenia.

Pandemia nam pokazała, że warto się zatrzymać na „chwilę”, docenić rodzinę i to, co posiadamy, cieszyć się z każdej najmniejszej rzeczy, bo życie, tak na prawdę jest bardzo krótkie.

Dziękuję za książkę, którą otrzymałam w konkursie z serwisu nakapanie.pl, oraz wszystkim, którzy oddali na mnie głos, bo bez Was ta książka nie trafiłaby do mnie.