Gdzie nie sięgają zorze recenzja

Mitologia nordycka w książkach tak czy nie?

Ja przeczytałam w swoim życiu kilka fajnych książek właśnie z tą Mitologią, ale mam wrażenie, że jej na rynku jest strasznie mało. Jeśli znacie jakieś książki właśnie z nordycką Mitologią, koniecznie napiszcie mi tytuły w komentarzu!

Reklama-wydawnictwo spisek pisarzy

Nie od dziś wiadomo, że debiutować jest strasznie trudno, a jednak Paulinie Piontek się to udało!

Świat, w którym od zawsze w zorzy płynęła magia, tętniło życie, ziemia była w dużo lepszej kondycji, lasy i góry były też jakieś takie nafaszerowany magią, wręcz skrzyły się nią. Jednak taka Sielanka nie może trwać za długo, przybywa Vaezir. I tak naprawdę od tego momentu wszystkie czarownice, magowie i jakkolwiek powiązane osoby z magią czy zwierzęta, są w ogromnym, śmiertelnym wręcz niebezpieczeństwie.

Jak możemy się domyślać mamy też główną bohaterkę w tym przypadku jest to Alvira. Bardzo charakterna młoda czarownica, która nie zawaha się przed niczym, żeby ocalić własny dom. Mamy też łowcę, który pała ogromną nienawiścią. Ich ścieżki mocno się ze sobą splączą.

Jest to książka z motywem drogi, którego ja nie do końca lubię, bo zazwyczaj jest to nudne, a tutaj ja nie czułam takiego przestoju. Tu cały czas się coś dzieje.

Bohaterowie też są dobrze wykreowani, wyczuwalny charakter. Pomimo tego, że mają dosyć trudną przeszłość, to ja byłam w stanie ich zrozumieć i byłam w stanie podzielić ich decyzje. Może nie do końca wszystkie podzielałam, ale byłam w stanie ich usprawiedliwić.

Muszę też zaznaczyć, że jest to książka dla starszej młodzieży, bo jest 15+.

Językowo pomimo tego, że jest to debiut, było bardzo dobrze. Bardzo szybko mi się czytało tę książkę, bo tak naprawdę przez to, że jest raczej cieńsza, przeczytałam na raz.

Bardzo fajnie się przy niej bawiłam i są dla mnie tak 5/5 ⭐️. I uważam, że więcej osób powinna ją poznać. Jest to naprawdę dobra książka, gdzie nie ma przestoju w akcji, bohaterowie są wyraziści, fabularnie też dzieje się dużo i mamy również Mitologię.

Moim jedynym takim, "ale", wręcz zarzutem do tej książki jest jej długość. Wydaje mi się że gdyby była trochę dłuższa, na pewno lepiej by niektóre wątki wybrzmiały.