Świat ci nie wybaczy recenzja

Świątynia zepsucia kusi, a przecież to umiar i skromność stanowi źródło cnoty. Ścieżka fałszu prowadzi do zagłady. Dłonie brudne od krwi. Świat się zatrzymuje. Prorok podąża za głosem, by świadczyć o prawdzie, dźwigając ciężar niegodziwości. Istnieje poza czasem. Pusty wzrok, zmęczony widokiem grzechu, paraliżuje w strachu. Tylko krew może to zmyć. Nie liczy ofiar, nie ogląda się na innych. Musi wypełnić wolę swojego Pana, spisaną krwią. Oddać w niewolę sprawiedliwości. Przemówić, by proroctwo stało się ciałem. Prawda i śmierć. Demoniczna melodia, narastającą kaskadą dźwięków, zwiastuje zło. Mroczny rycerz zemsty, który wykona wyrok. Cokolwiek się wydarzy, życie i tak pójdzie swoją drogą, świat nie zaczeka I nigdy nie wybaczy.

W szpitalu przebywa nieprzytomny Klaudiusz Lewandowski, sprawca wypadku drogowego. Nadmierna prędkość, nieuwaga, ale prokurator Kroon czuje, że coś tu nie gra i nie tak szybko podejmie decyzję o umorzeniu sprawy. Zaczyna gromadzić dowody, przesłuchuje świadków i dociera do niebezpiecznych powiązań, pełnych sekretów. W gęstej atmosferze niedomówień, gdańskimi ulicami, krąży Propheta, który chce uporządkować świat według słowa Bożego. Kroon musi uważać, bo jeśli popełni choć jeden błąd i pozwoli się zagubić w plątaninie fałszywych tropów, świat mu nie wybaczy

Cyryl Sone tworząc debiut doskonały "Krzycz jeśli żyjesz", postawił sobie wysoko poprzeczkę, ale po raz kolejny to zrobił. Zachwycił i zaskoczył mocnym, nieoczywistym kryminałem. Intrygującą fabułą, która otula onirycznym klimatem. Religia przeplata się z prawem i światem przestępczym. Postać Propheta nadaje tajemniczości, a cytaty z Biblii, przewijające się przez powieść oraz symbole, mistycyzmu. Ponownie jesteśmy w Gdańsku, gdzie w sercu stoczni tętni nocne życie. Miejsce całego zła i zepsucia.

Rozpoczyna się niespiesznie, ale niech to Was nie zwiedzie. Autor stopniowo buduje napięcie i wyprowadza na manowce. Balansuje na granicy jawy a snu. Porusza ważną tematykę przemocy domowej czy związków homoseksualnych, co daje fenomenalną całość.

Precyzyjnie wyjawia realia systemu sprawiedliwości. Układy, zależności, ułomności i zaniedbania. Mamy przejrzysty obraz pracy urzędników i służb mundurowych.

Charyzmatyczny oskarżyciel, Konrad Kroon, posiadający niezwykłą intuicję, musi zmierzyć się nie tylko z zagadką kryminalną, ale przede wszystkim z przeszłością, a teraźniejszość rzuca mu kłody pod nogi. Niecodzienne sytuacje, senne mary i wizje, nawiedzają. Demony światów minionych są bolesne. Nosi w sobie historię, która pęta niewidzialną liną. Przeszłość jest kamieniem, który ciągnie na dno. Głos wnętrza podsuwa obraz radykalnej drogi wiodącej ku wyzwoleniu.

Polecam! Można śmiało czytać bez znajomości tomu I, nie wpływa to na odbiór, ale nie odmawiajcie sobie tej przyjemności i czytajcie obydwie części.
.