Współlokatorzy recenzja

Chce się podzielić z Wami opinią o książce Współlokatorzy Beth O'Leary. Przyznam się, że ta powieść była w pewnej chwili tak bardzo popularna na instagramie, że zanim ją przeczytałam liznęłam już gdzie nigdzie recenzje. Panowała o niej opinia że jest lekka, przewidywalna i szybko się czyta. Zgodzę się, ale po części. Bo nie jest tak lekka, jakby się na początku wydawało. Porusza temat przemocy psychicznej. I to jest bardzo ważny temat, bo często ofiara nawet nie wie, że wobec niej ta przemoc jest stosowana. Oprawcy są zazwyczaj mistrzami manipulacji. I tak jest w tej książce. Tiffy po rozstaniu z chłopakiem wprowadza się do mieszkania Leona. Zgodziła się na przedziwny układ polegający na dzieleniu mieszkania i nawet łóżka w określonym czasie. Leon korzysta z mieszkania od 8-18 w dni powszednie a Tiffy w pozostałe godziny oraz weekendy. O dziwo, umowa zadziałała a współlokatorzy zaczęli porozumiewać się za pomocą karteczek. Tak zaczęła się ich znajomość. W między czasie pojawia się brat Leona, Richi który siedzi niesprawiedliwe w więzieniu oraz powrót byłego chłopaka Tiffy, przez którego ona musi uporać się z przeszłością. To w takim naprawdę dużym skrócie. Książka jest po prostu urocza. Tiffy przypomina mi trochę Lou z Zanim się pojawiłeś. Też jest tak pozytywnie zakręcona i ubiera się bardzo kolorowo. Cieszę się, że ta książka kończy się szczęśliwie. Wszystko tu mi się zgadzało. Powieść wyzwala wiele emocji i na pewno zaliczę ją do jednych z lepszych książek, które przeczytałam w tym roku.