Sundial recenzja

Gdy nasz wewnętrzny świat zostaje mocno naruszony narasta lęk i niepokój. Pojawia się chwiejność emocjonalna, poczucie smutku, odrzucenia i apatia. Koszmar zwany życiem doskwiera. Wspomnienia niczym igła wbijają się w umysł. Żyjesz w klatce osamotnienia. Widzisz świat, ale nie możesz go w pełni doświadczać. Boisz się zaryzykować i wydostać z ograniczającej przestrzeni. Pomimo, że sytuacja jest trudna i sprawia ból, to tkwisz w tym bezruchu. Wijące węże syczą wydostając się z ust, zwiastując nienawiść. Nieposkromnienie w zalążku pragnień poprowadzi donikąd tworząc barierę nie do pokonania. Musisz przeciwstawić się ziejącym czerwienią majakom w zapadającym zmierzchu pustyni.

Z pozoru zwyczajna rodzina. Gdzieś tam jednak tli się zarzewie tragedii, które zapłonie niespodziewanie. Dom zaburzony, przesiąknięty jadem, pełen agresji i niechęci małżonków. Kłótnie, zdrady, niedopowiedzenia, a pośród tego dwie córki. Zgoła różne od siebie. Jedna córeczka tatusia druga mamusi. Gdy Callie próbuje zrobić krzywdę Annie, matka postanawia zrobić wszystko, by je rozdzielić i zapobiec tragedii. Wyrusza do rodzinnego domu, gdzie wszystko się zaczęło. Pośród piasków pustyni dogoni ją przeszłość. Musi powstrzymać zło, by uciec przed przeznaczeniem. Podróż, która ma przynieść oczyszczenie i wyzwolenie.

Ależ to było wyborne. Zaskakująco dobre. Od pierwszych stron czuć atmosferę niepewności, niedomówień i paranoi. Sundial jak sen, przesiąknięty złem. Niepokoi. Pustynny piach skrywa sekrety i wywołuje ból osadzający się na dnie serca. Mrok otula rany i wprowadza w ciemność, gdzie schodzą myśli. Wokół otaczają psie duchy, obwąchując drżącymi, widmowymi nosami.

Każda droga prowadzi do piekła wspomnień. Odzyskanie tożsamości nie przynosi ukojenia. Całe życie zbudowane na kłamstwie i pozorach. Szaleństwo dzieciństwa doskwiera.

"Każdy z nad nosi w sobie opowieść, która go definiuje".

@catward66 wprowadzi Was w niepowtarzalny klimat, który staje się coraz bardziej mętny i wciąga w serce zdarzeń. W świecie stworzonym ciężko odróżnić prawdę od fałszu, życie od śmierci, sen od jawy. Pustynne myśli przejmują kontrolę.

Zagubimy się pośród wyimaginowanego świata. Powietrze nasiąknięte gniewem przeraża. Fikcyjna opowieść Arrowood staje się zalążkiem nieokiełznanej prawdy, a gdy do niej dotrzesz poczujesz się jakbyś spadał do głębokiej studni. Czy to rzeczywistość czy fatamorgana?

Bezkres pustyni i ludzie niosący w sobie mrok. Woń martwych ciał wdziera się w nozdrza. Emocjonalne supły skrywające tajemnice, pogrzebane w gorącym piachu Sundial.

To wszystko intryguje i zniewala. Czy można zaskoczyć czytelnika po raz kolejny? Autorka potwierdza, że można. Magnetyczny thriller, który powoduje szybsze bicie serca.
Gorąco polecam. Czytajcie!