Sumienie recenzja

Ten tegoroczny debiutancki tytuł podzielił swego czasu polski bookstagram. Są różne opinie nt tej pozycji. Fakt, ta książka to mocna, brutalna pozycja, która jedni przyjmą z wielkim wow, a drudzy niekoniecznie.

Pewien mężczyzna dostaje propozycje bycia kimś na wzór hitmana. Jako jeden z lepszych strzelców, ma przysłużyć się swym talentem do likwidacji celów. Za to ma dostawać numery, dzięki którym przybliży się do uratowania swojej umierającej córki. Takie śmiertelne lotto. Gra życie za życie. Najlepsze jest to, że mężczyzna nie wie kim jest jego hmm pracodawca. Prócz niego bohaterami są również dwójka policjantów z NYPD, którzy rozpoczynają pogoń za naszym likwidatorem (przepraszam, ale więcej o nich nie napisze, bo byli dla mnie zbędni. Nie zainteresowali mnie). W międzyczasie zapoznajemy się z celami naszego hitmana. Z wypaczonymi umysłami, którzy wyrządzają niewyobrażalne zło. I to są hity tej książki! Te chore gnidy!

Powiem tak, rewelacyjnie było do połowy tej książki. Do 4 celu. Wtedy to napisałam, na IG "jeśli myśleliście, że Wyborny Trup był powieścią obrzydliwą, to koniecznie sięgnijcie po Sumienie". Do tej połowy było mocno, obrzydliwie, nieludzko. Było genialnie, oryginalnie, emocjonująco. Ilość moich "ja pie%&ole, ku%&wa mać" była ogromna. Praktycznie co zdanie. Przejmowałam się ostro, a przez to często zamykałam oczy i zagryzałam wargi. Po połowie się skończyło. Historia nadal była ciekawa, ale bez fajerków. Skończyło się. A sam finał? Niby otwarty, przez co możemy dopowiedzieć sobie wiele.

Bardzo podobała mi się ta nieludzkość ofiar, dodało to książce tego czegoś, przez co nie chciało się jej odłożyć na moment. Te niektóre sytuacjae agrrr. Akcja jest bardzo szybka, płynna. Do tego podobały mi się rozmowy likwidatora z tym, który to wszystko mu zlecał. Miałam wrażenie, że to jest właśnie rozmowa z jego sumieniem. A sam nasz likwidator po prostu robi to co jego umysł mu podpowiadał, by ratować umierająca córkę. Bo muszę przyznać, że w takich sytuacjach człowiek jest zdolny do wszystkiego. Później niestety wydawało mi się, że Autor nie wiedział o czym pisać i pisał po prostu tak, by zakończyć tą książkę i może dlatego w moim odczuciu zakończenie jest nijakie. Bez mocnego akcentu.