Księgarz z Kabulu recenzja

Historia rodziny Sułtana- księgarza z Kabulu, który uważa się za dobrego muzułmanina, przestrzegającego praw Koranu. Tak chce być odbierany główny bohater, który zaprasza do siebie reporterkę, aby ta mogła opisać życie jego rodziny.
Niestety rzeczywistość jest inna, poszczególni członkowie rodziny muszą podporządkować się Sułtanowi- despocie i Sułtanowi, który interpretuje Koran po swojemu.
Księgarz z Kabulu uważa się za liberała, człowieka wykształconego a swoim synom nie pozwala się kształcić. Wszystko kręci się w koło jego interesów.
Jego najstarszy syn tylko gdy Sułtana nie ma w pobliżu, czuje się na tyle wolny by móc zapalić papierosa lub napić się zakazanego wina.
W książce ukazane są zależności kobiety od mężczyzny i rodziny. Mimo, iż Sułtan jest człowiekiem oczytanym szanuje i przestrzega głównie praw starych i głęboko zakorzenionych w swojej kulturze. Rodzina wybiera dziewczynie (a często dziewczynce) męża, kobieta jest niczym... maszynką do rodzenia dzieci...najlepiej synów. Już mali chłopcy potrafią być opryskliwi i źle traktujący kobiety w swojej rodzinie, a muszą być przez nie obsługiwani.
Najważniejszy w rodzinie jest najstarszy syn... w tej opowieści Sułtan, który podporządkowuje sobie bliskich, a jeśli ktoś się mu odważy przeciwstawić, tak jak jego młodszy brat, pozostaje z tej rodziny wykluczony.
W książce przedstawiono ważną kwestię -w jaki sposób ludzie interpretują zapisy swoich świętych ksiąg (często, tak jak jest im wygodnie) a na ile w ich życiu ważna jest tradycja i kultura, w której wzrastają.