Suka recenzja

Pilar Quintana "Suka",

Skończyłam, ale nadal nie wiem, jak mam się odnieść do tej króciutkiej, wciągającej, a także bardzo płynnie napisanej historii, opartej w mojej opinii poniekąd na kontraście pomiędzy zastosowaną narracją, a tym co rzeczywiście w tej opowieści się dzieje bądź myślimy, że się wydarza. Narracja sugeruje bowiem pewną baśniowość historii, skrytą gdzieś wewnątrz tajemnicę. Miałam wrażenie, że stałam się odbiorczynią gawędziarskiej opowieści, która zaskoczy mnie zakończeniem, może jakimś morałem. Tak się nie stało, mimo to zaskoczenie pojawiło się jednak, a dotyczyło otwartego zakończenia tejże krótkiej opowiastki.

Damaris, bezdzietna od wielu lat kobieta, mieszkająca wraz z mężem na malowniczym klifie kolumbijskiego wybrzeża, decyduje się pewnego dnia przygarnąć kilkudniowe szczenię, suczkę, na którą przelewa swoje niespełnione matczyne uczucia. Pewnego dnia, kiedy mała Chirli dorasta, ucieka z domu, w którym się wychowała.

Trudno nazwać "Sukę" piękną historią, bo im dalej, tym staje się ona coraz bardziej mroczna, a zarazem wielowymiarowa, bo możliwe jest spojrzenie na nią z różnych stron. Niespełnione macierzyństwo, nieudane małżeństwo, traumatyczne wydarzenia z przeszłości, bieda, niejednoznaczny stosunek do zwierząt, brak więzi międzyludzkich czy naznaczenie miejsca śmiercią to tylko niektóre słowa klucze, którymi można posłużyć się interpretując zachowanie bohaterki.

Znacząca część akcji umiejscowiona jest, w wydawałoby się, urokliwym otoczeniu przyrody, w którym pobyt byłby z pewnością marzeniem niejednego z czytelników. To piękno okaże się jednak zwodnicze, wręcz destrukcyjne, a miłośnikom zwierząt rozedrze wręcz serce.

Kto jest tytułową suką ? I w końcu dlaczego nią jest ? To z tymi pytaniami, przede wszystkim, pozostawiła mnie autorka. Szkoda jednak, że pozostawiła również z niedosytem, bo "wątek psi" to jednak zbyt mało, żeby być czytelniczo poruszoną na dłuższą chwilę niż trwająca 119 stron lektura, zostać zwaloną z nóg czy wreszcie pozostać z rozdartym sercem. Nie czuję się do końca usatysfakcjonowana, aczkolwiek pewną dawkę emocji z pewnością otrzymałam. Poza tym miałam możliwość literackiej wizyty w Ameryce Łacińskiej, w której już dość dawno mnie nie było.