Studnia życzeń recenzja

Hanka jest młodą, trzydziesto siedmioletnią wdową wychowującą dorastającego syna. Mimo, że zawód księgowej, kojarzy się z osobą poukładaną i rzeczową, nasza bohaterka układa swoje życie zamykając się na wszystko dookoła.

Przygotowując do sprzedaży opuszczony od dawna dom dziadków w Narwi, Hanka trafia na ślad tajemnicy, która sprawia, że po raz pierwszy w życiu przygląda się uważniej historii swojej rodziny i swojej własnej. Zaczyna dostrzegać, że syn zajmuje się już własnym życiem, a ona cały wolny czas spędza u rodziców. Kiedy dzięki przyjaciółce babci poznaje dzieje kobiet ze swojej rodziny, często bardzo bolesne i trudne, na jej drodze staje interesujący mężczyzna a najbliższej przyjaciółce przytrafia się „cud” Hanka postanawia odpuścić, zaryzykować i dać sobie jeszcze jedną szansę.

Katarzyna Leżeńska w bardzo naturalny sposób podejmuje niełatwe tematy: kryzysy życiowe, dramaty, trudne relacje międzyludzkie. Wielką zaletą książki są bohaterowie, nie czarno-biali ale namalowani pełną paletą barw, zarówno współcześni jak i ci z przeszłości, naznaczeni przez koleje życia, stawiani w bardzo trudnych dla nich sytuacjach. Jednocześnie książka niesie pozytywne przesłanie, pokazuje, że w życiu nic nie jest przesądzone, wszystko może się zdarzyć i trzeba dać sobie szansę. A zmiany nie muszą być na gorsze.

Serdecznie polecam wszystkie książki Pani Leżeńskiej, dla szukających dobrych książek obyczajowych.