Stroiciel recenzja

Przez cała lekturę "Stroiciela" nie mogłam się uwolnić od obrazów z filmu Jane Campion "Fortepian". Film ten z 1993 roku to opowieść o miłosnym trójkącie gdzie niepoślednią rolę ogrywa właśnie ten instrument. Taszczony przez właścicielkę przez nowozelandzki busz jest przyczynkiem do nieoczekiwanego uczucia, które w ostateczności doprowadza Adę McGrath do dramatycznego końca.
Klimat tego pełnego surowego uroku obrazu ze zniewalającą muzyką i rewelacyjną grą aktorską odnalazłam właśnie w tej powieści, zrodzonej z miłości do muzyki i z przekonania iż jej piękno jest uniwersalne a siła ogromna, mogąca łagodzić konflikty i pomagać nawiązywać sojusze.

Autor "Stroiciela" Daniel Mason zabiera czytelnika w wiek XIX do egzotycznej Birmy, której część już w 1853 roku została zaanektowana przez Wielką Brytanię, by ponad trzydzieści lat później móc cały ten obszar wcielić do Indii Brytyjskich. Do tego zakątku na końcu świata po kilkutygodniowej podróży dociera Edgar Drake, londyński stroiciel fortepianów specjalizujący się w pracy z modelem Érard. Taki to właśnie instrument trafia do tej dzikiej puszczy, zamówiony przez ekscentrycznego lekarza i wojskowego Anthonego Carolla. Twierdzi on, że dzięki muzyce łatwiej mu budować relacje z miejscową ludnością i zawierać sojusze z lokalnymi kacykami, co jest nie w smak brytyjskim oficerom rwącym się do bezpośredniego starcia.
Oczarowany egzotyką i będący pod wrażeniem charyzmatycznego doktora stroiciel chłonie uroki Birmy: jej oszałamiającą przyrodę, pyszne jedzenie i piękno kobiet. Ten inny świat wciąga go bez reszty i mimo wykonanej pracy Edgar Drake z dnia na dzień odkłada powrót do domu, w którym czeka stęskniona żona i normalne życie. Nie przypuszcza, że wkrótce stanie się on częścią politycznej rozgrywki i przyjdzie mu za to zapłacić wysoką cenę.

Ta książka ma w sobie magię i to ona mnie urzekła. Opowieść toczy się nieśpiesznie. Integralną jej część stanowią fragmenty dotyczące historii Birmy, lokalnych wierzeń, a nawet ziołolecznictwa i botaniki. Czytelnicy przyzwyczajeni do akcji pędzącej na łeb na szyję mogą więc odczuwać pewne znużenie, ale koneserzy wyrafinowanego stylu i piękna języka będą w pełni usatysfakcjonowani tą pozycją. Zaskakujące zakończenie stanowi zaś creme de la creme tej opowieści. "Stroiciel" to subtelne i nieoczywista historia pełna emocji i wzruszeń, z wszechobecną muzyką w tle. Polecam!