Strażnik jeziora recenzja

Debiutancki „Strażnik jeziora” Zgajewskiego to zaskakujący kryminał, w którym ciężko jest doszukać się prawdy.

„Strażnik jeziora” to dynamiczny, wielowątkowy kryminał pełen poszlak i tajemnic. Ilość rozpoczętych wątków może sprawić, że Czytelnik pogubi się w całej historii. Jednak nie w moim przypadku. Ta wielowątkowość sprawiła, że nie chciałam odłożyć tej książki na bok. Do tego dochodzi jeszcze słowiańskie tło, które jest dalekim tłem i nie ma co tutaj się napalać na demoniczny slavic crime.

Bohaterem jest Norbert Krzyż - prywatny detektyw, który jak wielu kryminalnych polskich bohaterów lubi sięgać po butelkę whisky, jest wyszczekany i lubi sobie na boku z młodymi dziewczynami w tango iść. Mimo tego jest typem, który jeżeli chodzi o sprawy które bierze, lubi mieć wszystko ułożone. Poszukuje prawdy i nie cofnie się w odnalezieniu jej. Nawet gdy trupy ścięła się gładko przy prawie jego stopach. Również dużo do powiedzenia w tej powieści mają bohaterowie drugoplanowi. Nie pozwalają o sobie zapomnieć, a gdy się pojawiają to mocno intrygują.

Całość w odbiorze jak dla mnie fenomenalną. Świadczy o tym chociażby to, że powieść połknęłam praktycznie w jeden dzień (a ostatnio miałam kryzys czytelniczy). Tajemnicze morderstwo sprzed lat, które łączy się z aktualną sprawą. Zazdrość, zdrady i kłamstwa powodują, że lokalna społeczność zamyka się we własnej bańce pełnej mroku i tajemnic. To czyni książkę jeszcze bardziej ciekawą. A wisienką na torcie jest samo zakończenie. Plot twist na mistrzowskim poziomie!

Zgajewski postawił sobie bardzo wysoko poprzeczkę i albo utrzyma ten wysoki poziom na kryminalnym rynku albo zakopie w dole wielkich oczekiwań Czytelników. Fanów zyska z pewnością. Ja póki co ogromnie jestem na TAK!