Aavariis. Strach i samotność recenzja

Na samym początku przybliżę fabułę tej książki, byście mogli zobaczyć, o czym ona jest. Erick Horldston to miejscowy alchemik, który wiedzie spokojne życie wraz ze swoją partnerką Anną, niezwykle piękną kobietą. Są oni w sobie bardzo mocno zakochani, on troszczy się o nią w chorobie, robi wszystko by mogła być szczęśliwa. Mężczyzna większość czasu spędza na sporządzaniu mikstur zdrowotnych dla mieszkańców. Erick przygotowuje niespodziankę dla Anny i w tym celu udaje się na spotkanie z bardem, który akurat przypłynął do Cait Dun na święto ludowe. Kiedy Anna i Erick biorą ślub nie jaki Czesław Okoń, będący nadzorcą w okręgu Czterech Wysp, prosi alchemika o rozmowę i przysługę. Co to będzie za przysługa?

Tak jak widzicie książka należy do gatunku fantastyki i jak najbardziej wpisuje się w ten gatunek. Znajdziemy w niej mikstury, postaci wchodzące w umysł i przejmujące nad nim władzę, portal czasu oraz wiedźmę i to krwawą. Książka jest cieniutka liczy 111 stron, ale potrafi w czytelniku rozbudzić ciekawość. Ja ją traktuję jako taki wstęp, który ma na celu zapoznać nas z bohaterami, a jest ich moi drodzy całkiem sporo. Jak dla mnie najciekawszymi postaciami są Anna, Najdaj i Klaudia. To o nich chciałabym przeczytać co nieco w kolejnych tomach, by móc jeszcze lepiej ich poznać. Autor w sposób bardzo szczegółowy opisuje miejsca, w których znajdują się Anna i Erick co mi się bardzo podoba, ponieważ moja wyobraźnia nie ma żadnego problemu by odtworzyć to miejsce. Jednak są w książce takie małe mankamenty, a mianowicie autor skupił się na opisach, a dialogi troszkę u niego kuleją, jest ich mało. Otwiera wiele wątków i w tym tomie nie kończy ich, choć to jest wybaczalne, bo wydaje mi się, że znajdziemy je w kolejnych częściach. Początek jest tajemniczy, przyciągający, natomiast później robi się troszkę chaotycznie. Przy ocenie trzeba pamiętać, że jest to debiut a autor nie spoczywa na laurach, tylko szlifuje swój warsztat i – co więcej – pisze kolejne książki. Ja jestem zaintrygowana i chcę więcej, czekam z niecierpliwością na kolejną część, by móc dowiedzieć się co dalej, a tym samym zobaczyć postęp w pisaniu.