Miłość i zbrodnie w czasie wolnym recenzja

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Nie lubię pisać niepochlebnych recenzji książek. Jestem zdania, że każda książka może trafić do całkiem innej osoby i jeśli nie jest całkowicie w moim guście może spodobać się każdemu innemu. Staram się nie zniechęcać innych do sięgnięcia po taką pozycję tylko po prostu pominąć własną czytelniczą porażkę milczeniem.
Jednak mając obowiązek zrecenzowania książki otrzymanej od wydawnictwa podzielę się z Wami moimi przemyśleniami na temat książki "Miłość i zbrodnie w czasie wolnym".

Zacznę od Tego, że książka już od początku zwróciła moją uwagę okładką - tak jestem osobą, która często ocenia książki po okładce - nie zabijajcie mnie za to.
Później przeczytałam opis - książka w moim guście pomyślałam.
Przejrzałam pobieżnie kilka opinii na jej temat i wydawały się być zachęcające nie tylko do tej konkretnej książki, ale do innych dzieł Pana Dawida.

Cóż.... Jednak to nie było dla mnie.

Zacznijmy od zarysu historii. To co możecie przeczytać na tyle okładki to:

Miłość i zbrodnie w czasie wolnym.

Od życia nie odpoczniesz. Przekonają się o tym trzy przyjaciółki, które przyjeżdżają na weekend do ekskluzywnego hotelu SPA.
Nie tylko będą musiały zmierzyć się ze swoją przeszłością, ale także – z pełną wyzwań teraźniejszością.

Dorota, policjantka, ma romans z żonatym kolegą z pracy. Jadze, bokserce, grozi więzienie za brutalne pobicie nachalnego podrywacza. Ania, modelka, przeżywa kryzys związku ze znanym tiktokerem.

Wychowały się w tym samym bloku. Dziś zdają się spełniać swoje marzenia, ale to nie takie proste.
Teraz, mając trochę wolnego czasu, chcą pobyć ze sobą, jednak wszystko przebiega zupełnie inaczej niż to sobie zaplanowały.

Miłość i zbrodnie w czasie wolnym to powieść z literackim pazurem i fabularnym zacięciem. Intryguje stylem, ujmuje humorem, a przy tym gwarantuje sensacyjną, pełną zaskakujących rozwiązań akcję.
Więcej

No i powiem tak - poza tym kim są główne bohaterki i co robią w trakcie tej opowieści to z opisem intrygującego stylu, literackiego pazura itp - NIE ZGADZAM SIĘ.

Dla mnie styl pisarski tej książki jest bardzo prostacki. Książka przesiąknięta jest wulgaryzmem, niepotrzebnymi przekleństwami i wplecionymi stereotypowymi wątkami związanymi z rodzinami z dziećmi, obcokrajowcami i ludźmi z niższych sfer społecznych.

Bardzo rzadko to mówię, ale czuję, że straciłam czas na czytanie tej książki i jak zwykle literatura "odchamia" to ja czułam się po niej gorzej niż przed.

Zgadzam się z innymi recenzującymi, że czyta się ją szybko - chociaż ja czytałam ją już w pewnym momencie, żeby uciec od tej wulgarności.