Stalin. Dwór czerwonego cara recenzja

Historycy do dziś toczą dyskusję kto był największym zbrodniarzem w dziejach świata: Hitler czy Stalin. Liczba ofiar które obaj mają na sumieniu to miliony ludzkich istnień. Ich nazwiska już na zawsze będą synonimami okrucieństwa, bezwględności i rządzy władzy. Ich biografii (pasjonujących, poprawnych ale też tych miernej jakości) jest dziesiątki.
Mój ulubiony autor, niekwestionowany znawca historii samej Rosji jak i byłego ZSRR, Simon Sebag Montefiore postanowił przyjrzeć się Stalinowi przez pryzmat ludzi którzy go otaczali niczym wierni dworzanie gotowi spełnić każde polecenie i kaprys wodza. Ich oszałamiające kariery najczęściej kończyły się spektakularnym upadkiem i wyrokiem śmierci gdyż Stalin nie ufał nikomu: ani rodzinie, ani najbliższym współpracownikom wszędzie węsząc spiski i próby przejęcia władzy.

"Stalin. Dwór czerwonego cara" jest niezwykle wnikliwym portretem otoczenia tego krwawego despoty, który przez lata tyranizował swój naród, rodzinę i ministrów podburzając ich przeciw sobie i trzymając w wiecznym strachu przed utratą nie tylko stanowiska i pozycji ale też życia.
Autor przywołuje na kartach tej książki zarówno te sylwetki o których słyszeliśmy wszyscy jak Chruszczow, Mołotow, Jeżow czy Beria ale nie pomija postaci mniej powszechnie znanych takich jak Mikojan, Kaganowicz czy Kirow którzy jako bohaterowi drugiego planu byli równie okrutnymi wykonawcami woli i rozkazów Stalina.

To porażająca opowieść o latach terroru, głodu i strachu. Simon Sebag Montefiore to pisarz dociekliwy i rzetelny. W książce wykorzystał nie tylko znane już wszystkim źródła ale dotrał też do materiałów nigdy wcześniej nie publikowanych które do tej pory były pilnie strzeżone w moskiewskich archiwach.
To co zawsze mnie ujmuje w jego pisarstwie, niezależnie czy pisze o Katarzynie Wielkiej czy o Stalinie, to niezwykle żywy język i niespotykana u innych autorów umiejętność utrzymania uwagi czytelnika. Mimo 700 stron książkę tę pochłania się jak najlepszą powieść tym ciekawszą że wiemy iż wszystkie opisane w niej wydarzenia naprawdę miały miejsce.

Tytuł ten polecam zarówno wielbicielom historii jak i wielbicielom dobrego pióra.