Srebrzysty blask recenzja

Lucjusz Wibiusz, syn szewca wracając do warsztatu ojca spotyka na swojej drodze filozofa - Aristodemosa. Mężczyzna głoszący nauki Epikura wywarł na nim tak wielkie wrażenie, że młodzieniec postanowił dołączyć do niego i pobierać nauki. Grek jest nie tylko wielkim mówcą i filozofem, ale również myślicielem dostrzegającym drobiazgi, których przeciętny człowiek nie zauważa. Nauka Lucjusza Wibiusza wygląda inaczej niż innych uczniów filozofa, ponieważ muszą rozwiązać sprawę morderstwa, a tym samym ocalić dobre imię jego brata.

Autorka zabiera nas w niezapomnianą podróż po starożytnym Rzymie. W tle głównych wydarzeń widoczne jest życie codzienne cudzoziemców, rodowitych mieszkańców tego miasta. Ich codzienność stanowi fascynującą część tej książki, nadaje jej osobistego charakteru i klimatu. Filozofia odgrywa w książce bardzo dużą rolę. Czytelnik ma możliwość obserwowania dyskusji czterech filozofów, każdego z innej szkoły. Przedstawiają oni swoje myśli przewodnie, w długich dyskusjach starają się udowodnić swoje racje. "Srebrzysty blask" bogaty jest w opisy, które pozwalają Czytelnikowi na plastyczne wyobrażenie sobie, jak wyglądały domy, ulice, uczty w czasach gladiatorów. Ważnym elementem książki są również wiersze, utwory przedstawiane przez poetów na ulicach, Forum Romanum czy łaźniach. Autorka poświęca równie dużo uwagi części gastronomicznej. Bardzo dokładnie opisuje sposób odżywiania się oraz poszczególne posiłki, które spożywali mieszkańcy starożytnego Rzymu.

"Srebrzysty blask" to bardzo interesująca książka. Jej wielowymiarowość nie pozwala Czytelnikowi na nudę, przekazują wiele ciekawostek dotyczących funkcjonowania i codzienności starożytnego miasta. Książkę czyta się z ogromnym zainteresowaniem. Na pozór bohaterowie są niczym nie wyróżniającymi się postaciami, jednak morderstwo pozwoli na odkrycie ich prawdziwych twarzy. "Srebrzysty blask" czyta się dość szybko, jednak zdarzały mi się momenty oporu. Myślę, że wpływ na to miały liczne powtórzenia oraz dość powolne tempo akcji. Zakończenie sprawy jest przewidywalne, jednak nie jest to mocno odczuwalne i nie przeszkadza w dalszym czytaniu.