Imię Pani. Cisza recenzja

Sprawiedliwość powinna karać zbrodnię...

WYBÓR REDAKCJI
Autor: @jorja ·1 minuta
2022-01-18
2 komentarze
21 Polubień
Skąd znam to nazwisko?? Tłukło mi się to pytanie po głowie i tłukło dość długo, bo mózg był rozleniwiony świętami, ale w końcu zajarzyłam. Eureka! Krzysztof Koziołek to autor tak polubionej przeze mnie powieści Biały Pył! Jak wyszłam z grudniowo- styczniowego marazmu, tak z najnowszą lekturą ruszyłam z kopyta! Dzięki niej znów poczułam, że wciąga mnie czytelniczy wir!

Akcja rozgrywa się w sierpniu 1936 roku w Landeshut in Schlesien (Kamiennej Górze). Komisarz kryminalny Gustav Dewart przybył do tego miasta z pewną ważną misją. Rozgoryczony faktem, że jego ostatnia akcja zakończyła się fiaskiem, chce odpokutować winy i naprawić błędy. Zadanie ma utrudnione, bo po pietach wciąż depczą mu wrogowie z kripo oraz inni szpicle na usługach partii NSDAP. Czy znajdzie sprzymierzeńca? Czy osiągnie założony cel, mimo iż przypadkiem zaplątał się w sprawę o morderstwo?

„Niektóre rzeczy nie dzieją się przypadkiem”.

Lubię klimat, w jakim przedstawione są zdarzenia w kryminałach retro. Jednak na dobrą sprawę sama nie wiem co mam myśleć o tej konkretnej książce. Z jednej strony mi się podobała, z drugiej momentami wręcz nużyła. Może za dużo było opisów architektonicznych i odniesień historycznych do miasta i regionu co przywodziło czasem na myśl przewodnik i wytrącało mnie z toczącej się akcji. Jednak sam pomysł na historię po prostu przedni. Akcja ciekawa, tajemnicza. Postać Dewarta jego pomysły, mistyfikacje i styl bycia były więcej niż interesujące. Widać też, że Autor porządnie przyłożył się do tworzonej historii. Zapoznał się z mnóstwem materiałów z archiwów, muzeów itp., nie zrobił tego „po łebkach”. Jestem pełna podziwu, bo pisanie kryminałów retro, to nie kaszka z mlekiem. Trzeba poświęcić mnóstwo czasu, by jak najbardziej precyzyjnie odzwierciedlić realia, chociażby społeczne, historyczne czy topograficzne. Mimo pewnej specyfiki książkę mogę polecić wielbicielom tego typu kryminałów. Ja jednak wolę Autora w odsłonie, w której popełnił Biały Pył. Niemniej będę bacznie śledziła jego poczynania. Uważam, że jest rozwojowy i w przyszłości niejedną historią zdoła nas-Czytelników pozytywnie zaskoczyć. Zapamiętajcie nazwisko!

Na sam koniec muszę, po prostu muszę wspomnieć o samym wydaniu! Jest rewelacyjne i dopracowane. Nie dość, że wzrok przyciąga piękna okładka, to jeszcze każda strona jest „postarzona”. Naprawdę można przenieść się w czasie!

Moja ocena:

Data przeczytania: 2022-01-13
× 21 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Imię Pani. Cisza
Imię Pani. Cisza
Krzysztof Koziołek
7.5/10
Cykl: Imię Pani, tom 3

10 sierpnia 1936 roku. Komisarz kryminalny Gustav Dewart wysiada z pociągu na stacji kolejowej w Landeshut in Schlesien (Kamiennej Górze) z duszą na ramieniu. Zignorowanie rozkazu powrotu do macierzy...

Komentarze
@biegajacy_bibliotekarz
@biegajacy_bibliotekarz · około 3 lata temu
A dwie poprzednie z tego cyklu przeczytane? Bo są równie świetne!
× 3
@jorja
@jorja · około 3 lata temu
Z bólem w sercu przyznaję, że nie, ale są na liście ;)
× 2
@Rudolfina
@Rudolfina · około 3 lata temu
Autor, niestety, się nie rozwija. Co chwila ktoś mu zwraca uwagę, że pisze przewodniki (nawet ja), a on dalej swoje… 😟
× 1
Imię Pani. Cisza
Imię Pani. Cisza
Krzysztof Koziołek
7.5/10
Cykl: Imię Pani, tom 3
10 sierpnia 1936 roku. Komisarz kryminalny Gustav Dewart wysiada z pociągu na stacji kolejowej w Landeshut in Schlesien (Kamiennej Górze) z duszą na ramieniu. Zignorowanie rozkazu powrotu do macierzy...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

To już trzecia powieść z komisarzem kryminalnym, Gustavem Dewartem w rolach głównych. Dwie poprzednie części rozgrywały się w Krzeszowie, Lubawce, Chełmsku Śląskim i ich okolicach, teraz autor, Krzys...

@biegajacy_bibliotekarz @biegajacy_bibliotekarz

"Sprawiedliwość powinna karać zbrodnię (…) Jeśli ona nie chce, trzeba znaleźć dla niej zastępcę". Myśl przewodnia trzeciego tomu tej serii mówi o tym, że niektóre rzeczy nie dzieją się przypad...

@WioletaSadowska @WioletaSadowska

Pozostałe recenzje @jorja

27 śmierci Toby’ego Obeda
Ile razy można umrzeć?

Dawno nie miałam w rękach żadnego reportażu, więc postanowiłam to zmienić. Uważam, że trzeba od czasu do czasu zainteresować się inną dziedziną literatury niż tą, po któ...

Recenzja książki 27 śmierci Toby’ego Obeda
Umrzesz za 6 godzin
Wymierzanie kary...

„Inaczej się myśli, kiedy rozwiązujesz zagadkę na spokojnie w domu, a inaczej, kiedy zależy od tego twoje życie”. W czasach szkolnych nie przepadałam za naukami ścis...

Recenzja książki Umrzesz za 6 godzin

Nowe recenzje

Królowa Serca i Cienia
Kto włada w Podziemiach?
@olilovesbooks2:

*współpraca reklamowa z Wydawnictwem Novae Res* Ta książka chodziła za mną już od dawna. Powieść ze świata fantasy, kt...

Recenzja książki Królowa Serca i Cienia
Bez pożegnania
Bez pożegnania
@Malwi:

Gdy sięgnęłam po „Bez pożegnania” Barbary Rybałtowskiej, poczułam, że oto rozpoczynam podróż – nie tylko w głąb histori...

Recenzja książki Bez pożegnania
Samotnie przeciwko ciemności. Zniweczenie triumfu lodu
Tik-tak, tik-tak
@Chassefierre:

,,Samotnie przeciwko ciemności'' jest chyba najtrudniejszą i zarazem najładniejszą książką z całej serii, choć to ostat...

Recenzja książki Samotnie przeciwko ciemności. Zniweczenie triumfu lodu
© 2007 - 2025 nakanapie.pl