Furia recenzja

Jestem mocno rozczarowana FURIĄ.
Sandra Brown słynie z tego, że potrafi budować niesamowite napięcie między bohaterami, (i tego tutaj nie można jej odmówić), oraz wprowadza nas w akcję, mierząc często się z czasem.
Uważam, że to jedyne korzyści, jakimi uraczyła nas pisarka.
Wciąż zastanawiam się, co się stało, że fabuła była do samego finału przewidywalna.
Zero zaskoczenia, zero satysfakcji z zakończenia.
Na domiar wszystkiego autorka tak rozwinęła opisy erotyczne, że można było się zastanawiać pod jaką kategorię literacką zakwalifikować tę książkę.
Sam pomysł też mnie jakoś nie przekonał. Może dlatego, że wolę brutalne przestępstwa w ramach zemsty, zamiast nieczyste machlojki.

Nie ukrywam tego, że nie cenię dziennikarzy, uważam, że są jak hieny, czerpiąc z tragedii ludzkich, więc jakie było moje zdziwienie (pozytywne), że bohaterka stworzona przez panią Brown, tak różniła się od większości reporterów.
Natomiast John Trapper strasznie mnie irytował. Bliźniaczo podobny do wcześniejszych postaci stworzonych przez pisarkę, a w dodatku te ciągłe lamentowanie jaki to on biedny, bo jego ojciec był popularny.
Ludzie, są gorsze rzeczy, żeby znienawidzić swojego rodzica.

W skrócie: Najnowsza powieść Sandry Brown rozczarowuje, czasami stwarza chaos, nie można czerpać satysfakcji z szoku wywołanego FURIĄ.