Spowiedź diabła recenzja

Poprzednie części serii o Kubie Sobańskim dostarczyły mi mnóstwo doznań. Tak było i tym razem. Choć śmiało mogę powiedzieć, że było jeszcze lepiej. Jeszcze bardziej emocjonująco. To była niesamowita wycieczka do raju psychopatycznego mordercy. Pełna zwrotów akcji, napięcia, adrenaliny, towarzyszącej czytaniu.

Wizja bezpieczeństwa Kuby zostaje przyćmiona przez Królową Piękności, jego dawną partnerkę. I choć prześladujące go demony chwilowo zostały uśpione, to wie, że musi za wszelką cenę chronić swojej wolności. Zrobi wszystko, by nie dać się złapać, a jest w tym niemal perfekcyjny. Nie cofnie się przed niczym, dla niego nie ma rzeczy niemożliwych. Diabeł w ludzkiej skórze znów daje o sobie znać w iście niegodziwym stylu. Jest bardzo inteligentny. Nie da się zwieść pozorom.

„ Nic nie wywołuje takiej ekscytacji jak gra, w której stawką jest ludzkie życie ”.

Kolejna książka autorstwa Adriana Bednarka spowodowała we mnie niezwykłe odczucia. Niezwykłe, dlatego, że nie czytałam jeszcze thrillera, w którym tak bardzo zagłębiałabym się w umysł psychopaty. Każda jego myśl, każde uczucie, jakiego doznawał, każdy czyn, który popełniał, przeżywałam z nieopisaną ciekawością. Intryguje mnie sposób jego myślenia, postępowania, motywacje. Nie wiem jak Adrian Bednarek to robi, ale od pierwszego do ostatniego przeczytanego słowa zamykam się w świecie wyobraźni, gdzie króluje zło i jest mi w tym świecie niesamowicie dobrze. Chylę mu czoła, bo to niełatwe zadanie.

„ Jestem drapieżnikiem. Czuję to każdą komórką swojego ciała. Nie poluję dla zaspokojenia głodu, poluję, żeby przetrwać ”.

Demon siostry ciągle tkwi w Kubie. Krzywda, jakiej zaznał z jej rąk tak naprawdę nie została wymazana. Ten demon jest jak nałóg, który nie pozwala mu normalnie funkcjonować. Zabijanie to dla Kuby odzyskiwanie spokoju. Jedni tego spokoju szukają u terapeuty, a nasz bohater uzyskuje go tylko wtedy, kiedy niż zatopi się w ciele jego ofiary. Tylko co tak naprawdę ten spokój oznacza? Czytajcie i delektujcie się emocjami.