Noc w noc, czyli co się dzieje po zmierzchu recenzja



Noc ciemna jest, cicha i tajemnicza,
Choć tętni w niej życie niezwykłe,
W mroku skrywają się bowiem cuda i zjawiska,
Czarowne, piękne i nieoczywiste.

Ukryte w ciemności światy odkryć najwyższa już pora
Gotowi je poznać?
To chodźcie, bo nocna przygoda woła!

Kiedy większość z nas odpoczywa po trudach dnia, świat nie przestaje się zmieniać i ani na chwilę nie zwalnia. Jeśli wydaje nam się inaczej, wynika to z tego, że noc – bo o niej będzie mowa – wiele ukrywa przed ludzkim wzrokiem, a i my – to też trzeba przyznać – w codziennej gonitwie myśli rzadko poświęcamy jej należytą uwagę.

Nie da się też ukryć, że noc jest szczególnym doświadczeniem dla dzieci. Dla nich ta pora dnia pozostaje obca, nieznana, zagadkowa, pełna tajemniczych zjawisk, dźwięków i błysków, na dokładkę zamieszkała przez, odrobinę, straszne zwierzaki. To czas, gdy opiekunowie każą już pójść myć zęby i położyć się spać, a spod łóżka wypełzać mogą najróżniejsze majaki i cienie. Maluchy w przeciwieństwie do dorosłych, nie mają zbyt wielu okazji by samodzielnie eksplorować po zmroku świat na zewnątrz – nie mogą więc skonfrontować wyobrażeń na temat tego, co dzieje się poza domem z rzeczywistością. W tym miejscy należy też dodać, że owe wyobrażenia ściśle związane są z naturalnym, na pewnym etapie rozwoju, lękiem przed ciemnością, który mocno obraz nocy może zakłamywać. Trudno więc w takiej sytuacji i przy tylu zależnościach mówić o głębszym poznaniu i zrozumieniu, a co dopiero o oswojeniu mrocznej części doby.

Tymczasem budząca niepokój noc, to fascynująca, pełna życia i ulotnego piękna pora dnia. Po zapadnięciu zmroku ze swoich kryjówek wychodzą nietoperze, sowy, ćmy, otwierają się kielichy nocnych kwiatów, docierają do nas światła odległych gwiazd (a nie tylko to słońce i słońce), nawet oceany „gubią” dotychczasowy rytm i „łapią” nowy. Wszystko co ma tutaj miejsce, jest cykliczną i harmonijną częścią skomplikowanej sieci życia – w jego najpiękniejszej, najpełniejszej wersji. Jeśli dać jej szansę, noc potrafi więc zauroczyć. W tej kwestii, z pomocą i zachętą przychodzą oczywiście odpowiednie lektury, które pomagają dziecku przygotować się na to spotkanie.

Przykładem książki oswajającej nieznane jest „Noc w noc” Lucasa Riery. W prosty, nienadęty sposób pomaga ona najmłodszym zrozumieć czym jest noc i jak to się dzieje, że zapada i dlaczego „zabiera” światu kolory. Dzięki niej dowiadują się jakie zjawiska są jej przypisane, jak funkcjonują w niej zwierzęta różnych stref klimatycznych (i, że niektóre, to w ogóle świecą), a także poznają lubiące się z ciemnością rośliny. Autor z lekkością i wyczuciem przedstawia noc jako naturalny element życia, integralną część codziennych zjawisk, które – nie ma co ukrywać – mają na nas ogromny wpływ. Przekaz tego mini przewodnika i nocnego informatora, doskonale uzupełniają stonowane, pobudzające dziecięcą wyobraźnię, ilustracje Angeli Svobody.

Z jednej strony lektura „Noc w noc”, to nastawiona na edukację podróż. Z drugiej, to zmyślny krok na drodze oswajania ciemności i tego co nieznane – bo budzi ciekawość, nie strach. W efekcie musiałam już ostatecznie obiecać córce, że latem spędzimy chociaż jedną noc pod namiotem – oczywiście uzbrojone w latarki. To będzie nasza mała przygoda. Ciekawe co uda nam się zobaczyć.

[współpraca barterowa]