Siła kobiet recenzja

Barbara Wysoczańska w powieści „Siła kobiet” pokazuje nam, że historia to nie tylko daty i wydarzenia, ale przede wszystkim ludzie – z ich dramatami, marzeniami i siłą do walki. „Siła kobiet” to osadzona w burzliwych realiach dwudziestolecia międzywojennego, historia trzech kobiet, Rozalii, Ady i Zuzanny, które splecione są ze sobą losami jednego mężczyzny. I choć kobiety te różnią się od siebie, każda z nich musi stawić czoła światu, który nie zawsze pozwala kobietom decydować o własnym losie.

Rozalia, po traumatycznym małżeństwie, odnajduje w sobie siłę do ponownego ułożenia życia. Ada, marząca o edukacji i wyrwaniu się z prowincjonalnego marazmu, walczy o swoją przyszłość w Warszawie. Zuzanna natomiast jako kochanka Ignacego Lubowidzkiego, zmaga się z tragicznymi konsekwencjami swojej relacji z tym człowiekiem. Wszystkie trzy kobiety łączy nie tylko osoba Ignacego, ale także pragnienie zmian i dążenie do odzyskania kontroli nad własnym życiem.

Czy uda im się żyć życiem o jakim marzą?

Wysoczańska doskonale oddaje klimat epoki. Polska lat 20. XX wieku to czas politycznych napięć, zmian społecznych i rodzenia się nowoczesnych idei. Autorka wspaniale ukazuje kontrasty tamtych czasów – z jednej strony silne tradycje i konserwatyzm, z drugiej pierwsze oznaki feministycznego przebudzenia. Nie brakuje tu również historycznych postaci, jak Tamara Łempicka czy Ada Tyszkiewicz, które dodają opowieści autentyczności.

Powieść porusza też wiele trudnych tematów – przemoc domowa, podwójna moralność polityczna, prawa kobiet i walka o godność. Wątki te opisane w książce pokazują, że niektóre problemy, mimo upływu lat, pozostają aktualne. Ignacy Lubowidzki to człowiek dwulicowy – polityk głoszący moralne hasła, a jednocześnie prywatnie tyran, który niszczy życie kobiet w swoim otoczeniu. Na szczęście jego nagła śmierć staje się punktem zwrotnym dla bohaterek, dając im szansę na nowy początek oraz możliwość zawalczenia o życie, jakiego pragną.

Atutem powieści jest nie tylko wciągająca fabuła, ale także styl Wysoczańskiej – barwny, plastyczny, pełen emocji. Opisy wydarzeń, scenerii czy emocji bohaterów są tak żywe, że niemal słyszy stukot obcasów na warszawskich ulicach i czuje atmosferę epoki. Książka wciąga i zaciekawia historią od samego początku, a jednocześnie zmusza nas do refleksji nad rolą kobiet w społeczeństwie i ich nieustanną walką o równość i swoje prawa.

„Siła kobiet" to powieść, która inspiruje i porusza. To opowieść o sile, determinacji i pragnieniu wolności. Każda z bohaterek uczy nas, że mimo przeciwności losu warto walczyć o siebie i swoje marzenia. Gorąco polecam tę książkę wszystkim, którzy szukają nie tylko doskonale napisanej historii, ale również głębokiego przesłania🩷.

Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @wydawnictwofilia (współpraca reklamowa) 🩷.