W ukryciu recenzja

„W ukryciu” thriller, w którym sekrety, niedopowiedzenia i zawiłości towarzyszą nam, od pierwszych stron do samego końca. Lisa Gardner to mistrzyni, w stopniowym dawkowaniu emocji, w pobudzaniu uczuć i wyobraźni czytelnika.
Poruszająca opowieść o siedmioletniej dziewczynce, której dzieciństwo przypominało ciągłą ucieczkę, niezliczona ilość miast, w których mieszkała, kolaż imion i nazwisk, które musiała przybrać i zapamiętać, cała plejada nowych twarzy i miejsc.

Czy każda zmiana tożsamości, miejsca zamieszkania nie wiąże się z oddaniem kawała siebie? Życie na walizkach, tęsknota za prawdziwym domem, depresja i śmierć matki. „Kiedy umiera ci matka, czas najwyższy wydorośleć”.
Przez całe życie oglądała się za siebie, uciekała przed czymś strasznym, ale jak strasznym? Tak naprawdę nie wiedziała, co jej groziło, dlaczego uciekała i przed czym się ukrywała. Bo nad wszystkim kontrolę sprawował jej ojciec, profesor matematyki na MIT, ale nie dane jej było poznać odpowiedzi, bo to była tylko wojna ojca, którego już o nic nie mogła zapytać. Gdy jako trzydziestodwuletnia kobieta słyszy, w wiadomościach informację o swojej śmierci postanawia przerwać milczenie, wyjść z „ukrycia”.
Przez dwadzieścia pięć lat, żyła w kłamstwie i nieufności, a brak zaangażowania i czujność, miała opracowane do perfekcji. Od momentu pierwszej ucieczki, była sama, a jedynym przyjacielem, jakiego miała, był jej pies. Przez cały czas żyła w odosobnieniu i samotności, bo ciągle udawała kogoś innego, tak jakby przebywała w specyficznym więzieniu, w którym nie było murów.

Czy można uciec od przeszłości, ot, tak po prostu porzucić swoje dawne życie, odciąć się od wszystkiego. Autorka pokazuje nam, że jak byśmy się nie starali to przeszłość wcześniej czy później nas dogoni.

„W ukryciu” to kryminał z wyraźnym rysem psychologicznym, od którego ciężko się oderwać. Bo tu autorka w sposób mistrzowski odkrywa kolejne karty, dozując czytelnikowi fakty z życia Annabelle z przeszłości nacechowanej strachem i tajemnicami. Polecam gorąco.