Wilkołak recenzja

Idziemy na spacer z wilkołakiem? 😅

🐺 „- Bestia będzie dziś miała swoje święto - powiedział, lecz słowa były niewyraźne, bo wypowiedziane przez usta stworzone do czego innego niż mówienie. - Bestia będzie dziś polować.
To były jego ostatnie słowa. Reszta zamieniła się w przeciągły warkot, pełen nienawiści i kpiny, która ścigała Lawrence’a jeszcze długo po tym, jak zerwał się na nogi i popędził korytarzem, byle dalej od tego przeklętego miejsca” 🐺

Powiedzieć, że było dobrze, to nic nie powiedzieć. Takiej historii o wilkołaku mi brakowało 🤓 Niektórzy twierdzą, że książka jest kiczowata, dla mnie to idealny przykład klasycznego horroru.

Bestia miała wszystkie cechy, które powinna mieć - żółte oczy, nienasycony głód, żądzę mordu bez wyraźnego powodu, szybką regenerację, wyostrzone zmysły i oczywiście niekontrolowaną przemianę przy pełni księżyca 🌕 Krew się leje strumieniami, a bogobojni wieśniacy chwytają za widły.

Jest to opowieść napisana prostym językiem, ale jednocześnie w stylu retro horrorów. Akcja dzieje się w XIX w. w małym miasteczku pod Londynem. Główny bohater powraca do rodzinnego domu (czy raczej ruiny) na pogrzeb brata. Spotyka jego piękną narzeczoną i ojca, którego nienawidzi 🏰 Swoją drogą ojciec to postać niejednoznaczna, nad którą trzeba się trochę zastanowić, żeby ją w pełni zrozumieć.

Nie ma momentów nudy, rozdziały są krótkie, więc czyta się szybko. Zakończenie jest niespodziewane, wątek miłosny delikatnie wpleciony i nienachalny 👌 Bardzo naturalnie wyglądają relacje międzyludzkie, nie ma dłużyzn.

Jest tragicznie i emocjonująco. Ciekawy jest motyw człowieka świadomego swego wilkołactwa, który odczuwa bestię też w ciągu dnia - to powoduje zmiany nastroju i agresywne zachowanie. Trochę jak choroba dwubiegunowa 🤔

Nie widziałam filmu, albo widziałam go tak dawno, że już nie pamiętam. Może to on zaniżył ogólną ocenę tego tytułu? Kto widział, może sam ocenić 🎞 Mój egzemplarz miałam z biblioteki, ale jeśli zobaczę kiedyś taki w sklepie, to kupię, bo warto mieć tę pozycję w domu.