Soraya recenzja

„Po prostu wiedz, że warto walczyć. O siebie, o niego, o was. O to małżeństwo. Nawet jeśli teraz myślisz inaczej, przyjdzie czas, gdy zatęsknisz. Nie popełniaj moich błędów, Soraya. Nie odchodź kierowana dumą. Nie uciekaj, gdy przychodzą problemy. Zmierz się z nimi…”

Soraya z dnia na dzień coraz bardziej się pogrążała i zatracała. W bólu, gniewie, bezradności, złości, szaleństwie i rozpaczy. Jej jedynym pocieszycielem był alkohol, który stał się jej przyjacielem. Odtrącała wszystkich, którzy chcieli jej pomóc, nie chciała, nikogo dopuści do siebie. Jej szaleństwo i postawa lodowatej suki były jej tarczą, by znowu nie cierpieć. Wolała nienawidzić niż znowu kogoś pokochać. Linia pochyła robiła się coraz większa. Jej ciągłe kłótnie z Michelem z dnia na dzień przybierały na sile tak jak ich nienawiść do siebie. Aż do momentu, gdy połączył ich seks. Miał być tylko on, ale wszystko potoczyło się inaczej, niż oboje tego chcieli. Czy Soraya spełni swoje największe marzenie? Czy zapomni o przeszłości i wybierze przyszłość? Czy jest jeszcze dla niej szansa na szczęście, o którym już dawno zapomniała? Czy jej obsesja zniszczy wszystko?



Amelia Sowińska potwierdziła tylko to, co już chyba wszyscy wiedzieli, że jest mistrzynią w tworzeniu zawiłych postaci i historii. Że nawet z największego mroku, obłędu można wyjść i spełnić swoje marzenie, ale za nim to się stanie, trzeba prawie sięgnąć samego dna i stracić to, na czym ci najbardziej zależy, a dopiero wtedy przejrzysz na oczy i zrozumiesz co tak naprawdę, jest dla ciebie ważne. Wstrząs, który zmieni wszystko i pokaże, że można się zmienić i odnaleźć w sobie tę lepszą wersję siebie. Książka wzbudzała we mnie masę emocji, przechodziłam ze w skrajności w skrajność. Raz miała ochotę przytulić i pocieszyć główną bohaterkę, by za chwilę być na nią zirytowana, zła i mieć ochotę nią porządnie potrząsnąć. Każdą chwilę przeżywałam z nimi, poznając ich myśli, emocje, pragnienia i nadzieje. Patrzyłam, jak walczą, zatracają się i tracą nadzieje na to, że coś się zmieni. Bo tam, gdzie nie powinno być danych uczuć, zrodziła się miłość dająca nadzieję i szansę. Tylko czy otworzą serce na nią? Ta historia jest nieprzewidywalna tak jak jej bohaterka. Jeśli chcecie się przekonać, jak bardzo to gorąco polecam.