Czwarte Skrzydło recenzja

„Smok bez swojego jeźdźca cierpi. Jeździec bez swojego smoka ginie”.

O tej książce bez wątpienia jest ostatnio bardzo głośno. Smoki, brutalny i elitarna wojskowej uczelnia i świat, w którym każdy czyta na twoje życie.

Od najmłodszych lat Violet Sorrengail wiedziała, że jako dwudziestolatka trafi do Kwadratu Skrybów, gdzie ma wieść spokojne życie pośród książek i historii. Jednak krótko przed rozpoczęciem naboru, jej matka, która jest również głównodowodzącą, nakazuje Violet dołączyć do setek kandydatów pragnących zostać elitą Navarry — jeźdźców smoków.
Kiedy jednak nie grzeszysz wzrostem, a twoje ciało jest kruche, śmierć czyha tuż za rogiem… ponieważ smoki nie wiążą się z „kruchymi” ludźmi. One ich eliminują.
Dodatkowo smoków chętnych do wytworzenia więzi jest mniej niż kadetów, w związku z tym większość chce zabić pozostałych, aby zwiększyć swoje szanse. Trzeba również wspomnieć o pozostałych, którzy życzą jej śmierci ze względu na jej matkę i do takich osób bez wątpienia należy Xander Riorson, najpotężniejszy i najbardziej bezwzględny dowódca skrzydła w Kwadrancie Jeźdźców.
Violet bedzie musiała polegać na swoim sprycie i inteligencji, żeby przetrwać.
Mimo to z każdym mijającym dniem tocząca się na granicach wojna się zaostrza i zbiera coraz większe żniwa, a bariery chroniące królestwo słabną. Co gorsza, Violet zaczyna podejrzewać, że dowódcy ukrywają przed wszystkimi straszną tajemnicę.
Przyjaciele, wrogowie, kochankowie… wszyscy uczęszczający do Wojskowej Uczelni w Basgiacie mają swój cel, ponieważ jeśli już się tam znajdziesz, możesz opuścić ją na dwa sposoby… albo ją ukończysz, albo umrzesz.


Pochłonęłam tego małego grubaska w niecałe dwa dni. Zostałam wciągnięta w ten świat smoków w całości, a końcówka dosłownie rozwaliła mi mózg. Co to była za historia.
Pierwsze spostrzeżenia, jakie pojawiały mi się przy czytaniu to małe porównania nie do Dworów, do których często czytelnicy się odnosili, ale do Gry o tron, Niezgodna i pod pewnymi względami Igrzyska śmierci.

Bohaterowie całkiem fajnie wykreowani. Bardzo polubiłam Violet, którą wszyscy, przez jej chorobę, biorą za kruchą i słabą osobę, która nie zasługuje na miejsce w kwadrancie. Jednak dziewczyna jest waleczna i nie poddaje się tak łatwo, mimo że nie ma lekko. Jednak swoim sprytem, inteligencją i zawziętością pokazuje, jak bardzo ludzie pomylili się względem niej.
Xaden jest po prostu kolejnym idealnym kandydatem na książkowego męża. Już przy pierwszym spotkaniu można wyczuć od niego nienawiść, ponadto grozi Violet śmiercią. Chłopak ma ku temu powody, to jej matka stoi za śmiercią całej jego rodziny. Jednak z czasem chłopak zaczyna kibicować dziewczynie, pomagać jej i ją chronić...
Ich relacja jest idealnym przykładem do uwielbianego przez wszystkich wątku enemies to lovers.

Do tego świat wykreowany przez autorkę. Odwaliła kawał dobrej roboty. Jest brutalny i mroczny. Bezwzględność i śmiercią są na porządku dziennym. Ten świat jest okrutny, ale również genialnie pasuje do całości i nie wyobrażam sobie, aby autorka pominęła któreś z drastycznych opisów. I niestety pod tym względem ta książka nie jest odpowiednia dla młodszych czytelników.

Na koniec tylko mała wzmianka o Dainie, który jest najlepszym przyjacielem Violet, ale nie zasługuje na większą atencję. Oficjalnie wygrywa w rankingu najbardziej irytujących, wkurzających i najmniej lubianych postaci książkowych. Dosłownie tej postaci nie da się tolerować.