Szymek recenzja

Mam nadzieję, że nie będzie to zbyt wielkim spojlerem, jeśli napiszę, że główny, tytułowy bohater ginie na drugiej stronie. Do samobója przyjeżdża komisarz Żmigrodzki, który jest alkoholikiem w zaawansowanym stadium. Początek wydawałoby się stereotypowy i nieciekawy. Ale jeśli ktoś oglądał serial „Porucznik Colombo”, to wie, że znajomość zbrodni na początku nie jest przeszkodą w podaniu dobrej treści. Nie inaczej jest z „Szymkiem”. Książka jest dość przewidywalna, ale mimo to wciąga niesamowicie.

Akcja dzieje się w czasie najszybciej dziejących się zmian w naszym kraju w ciągu ostatnich lat. W połowie lat 90. XX w., kiedy to Polska staje się z kraju socjalistycznego krajem kapitalistycznym. Pojawiają się prężnie działające subkultury, dostępność do używek itp. Jednocześnie mentalność społeczeństwa nie zdążyła się jeszcze zmienić, dorosnąć do zmieniającej się sytuacji.

Czy czas akcji ma znaczenie? Nie, podobne sytuacje mogą i zdarzały się dawniej i zdarzają się teraz. Niestety widzi się tendencję wzrostową samobójstw wśród dzieci. I jeszcze w takiej sytuacji zabiera się z podręczników dzieciom informację o telefonie zaufania (166111). Ale to na marginesie.

Ciekawym zabiegiem jest oparcie całej treści na narracji z punktu widzenia trzeciej osoby, która to narracja jest przerywana wspomnieniami Szymka. Można powiedzieć rodzajem pamiętnika. Pojawiające się sygnały, że coś nie gra są bagatelizowane przez otoczenie. I tak małymi kroczkami zwykły chłopak w pół roku stał się ofiarą. W ostateczności zostaje doprowadzony do samobójstwa.

Mimo wątku kryminalnego, a właściwie kilku wątków moim zdaniem książka nie jest tylko zwykłym kryminałem. Wątek kryminalny nie jest głównym wątkiem, to pretekst, by pokazać nietolerancję, odrzucenie inności, a zarazem konsekwencje hejtu i brutalności. Brutalność rodzi brutalność, a śmierć powoduje śmierć.

Do tego trauma najbliższych (rodziców) po utracie syna.

Drugim ciekawym wątkiem jest alkoholizm Żmigrodzkiego. Zmaga się z nim od czasu traumy z przeszłości, a śmierć byłego partnera jeszcze to zjawisko pognębiło. Komisarz che skończyć z piciem. Książka opisuje psychikę alkoholika w sposób bardzo realistyczny. Postanowienia i dane słowo jest z jednej strony szali, a z drugiej uwarunkowania fizyczne, czyli po prostu głód alkoholowy. Czy da sobie radę z nałogiem?

Książka wciąga niesamowicie, sposób narracji powoduje, że trudno się od niej oderwać. Mocna lektura, pobudzająca do refleksji i przemyśleń.

Dziękuję za egzemplarz do recenzji.