Zmyślona recenzja

„Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności.”*

Masz wszystko. Szczęśliwą rodzinę: kochającego męża, radosne dzieci. Wokół otaczają Cię sami przyjaciele. Nic więcej nie jest potrzebne do szczęścia, bo czego więcej można pragnąć? Jednak wiadomo, że licho nie śpi tylko czyha. Wyobraź sobie, że to wszystko powoli tracisz... Ile bólu jesteś w stanie znieść?

Głównym bohaterem tym razem jest Patryk, młody leśniczy, przyrodni brat Hanki i przyjaciel Łukasza z dawnych lat. Teraz pracuje w swoim zawodzie w małej leśniczówce zwanej Zmyślona. Chłopak miał tam cisze i spokój do czasu aż pewnego dnia do jego ostoi wtargnęła dwójka dzieci i ich opiekunka Dominika. Adaś i Lusia z miejsca podbijają serce wujka. Patryk z czasem i do Dominiki serce Patryka coś czuje, ale o tym cicho sza... Jako że nie może zabraknąć Patrycji i Łukasza oraz całej reszty Poczekajkan. Ich wydarzenia będą jakby tłem do tego co się dzieje u Patryka, ale wszystko się ze sobą splata. A to co się dzieje...

Po książki Katarzyny Michalak zawsze sięgam w ciemno, nie potrzebne mi noty wydawców, rekomendacje czytelników. Samo nazwisko wystarczy bym bez lęku sięgnęła po kolejną nową historię. I uwierzcie, że ani razu się nie zawiodłam. Zawsze dostaje dużą dawkę emocji, śmiech przeplata się ze smutkiem, złość z radością. Prawdziwy kalejdoskop uczuć. „Zmyślonej” nie da się czytać spokojnie i bez okazywania tego co się czuje. To jest silniejsze i w odpowiednich momentach zanosimy się śmiechem, zalewamy rzewnymi łzami, unosimy gniewem. Trzecia część cechuje się jednak tym, że jest w niej więcej bólu. Strata, niedomówienia, żal, zawiść. Trochę śmiechu i tej czystej bezwarunkowej miłości wnoszą dzieci. To one sprawiają, że czytelnik wybucha niepohamowanym śmiechem.

„- Wiesz co, wujku? Ty porozwiązuj trochę tych krzyżówek, bo Ci mózg zanika.”**

To że tak mocno odczuwamy wszystkie emocje dzieje się za sprawą stylu pisania Autorki. Pisze ona bowiem bardzo realistycznie i perfekcyjnie. Czasem odnosi się wrażenia jakby było się uczestnikiem wydarzeń. Bohaterowie są wykreowani bardzo realistycznie i w śród nich możemy odnaleźć siebie. Ktoś z nas może być taką Patrycją czy Łukaszem. To może przydarzyć się każdemu. Serce moje jednak zostało podbite przez najmłodsze latorośle. od samego początku zawładnęły nim i władają po dziś dzień. To takie wulkany czystej i niewymuszonej radości.

Może nie przekazałam tego tak jak chciałam, ale zapewniam, że warto sięgnąć po pozycje polskiej pisarki. Tylko ostrzegam! Gdy zaczynasz czytać mniej pewność, że masz dużo wolnego czasu bo od tych książek nie odejdziesz póki nie przeczytasz ostatniego zdania. Osobiście z żalem żegnam się z Chatką Wiedźmy i całą resztą, dajmy im jednak żyć szczęśliwie...


* cytat pochodzi z książki
**str. 101