Estrogen recenzja

Bardzo rzadko miałam okazję czytać książki napisane przez dwóch autorów, a gdy już się zdarzało, to zawsze szukałam informacji o tym jak wyglądała praca nad tekstem. W "Estrogen" swój wkład miały aż trzy pisarki, a nazwisko jednej z nich sprawiło, że nie miałam żadnych obaw przed tą eksperymentalną lekturą. Mowa oczywiście o Magdzie Stachuli, której thrillery są w ścisłej czołówce moich ulubionych powieści wszech czasów. Twórczość Alicji Sinickiej i Klaudii Muniak muszę koniecznie nadrobić, bo każda z nich świetnie wykreowała swoją bohaterkę. Wydarzenia poznajemy bowiem z perspektywy Patrycji, Michaliny i Darii, a ja taki zabieg narracyjny uwielbiam i muszę przyznać, że gdybym nie wiedziała, że za każdą z kobiet kryje się inne pióro, to nigdy bym się tego nie domyśliła, a świadczy to o tym, że współpraca autorek wypadła wzorcowo.

Jednak w przypadku "Estrogenu" to, że książka jest tak równa niestety nie jest atutem. Gdybym to ja miała ją przypisać do jakiegoś gatunku, umieściłabym ją bez wahania w literaturze obyczajowej. I tak postaram się ją ocenić, bo dreszczyk emocji w tym (podobno) thrillerze wystąpił w ilości naprawdę znikomej. O zmrożeniu krwi w żyłach nie może być mowy.

Mimo to spędziłam miło czas z tą powieścią. Choć jest przegadana i statyczna, czyta się ją błyskawicznie. Fabuła jest intrygująca, czuć powiew świeżości, nawet te uniwersalne wątki ukazane zostały w nowym świetle, zyskując na jakości. Na podkreślenie zasługuje na pewno realizm postaci. Choć trzy główne bohaterki to silne kobiety sukcesu, nie są pozbawione wad i popełniają błędy. Dzięki trzem perspektywom możemy porównać ich spojrzenie na siebie z tym jak są postrzegane na zewnątrz. Jedynie w przypadku Darii zabrakło mi głębszego wniknięcia w jej emocje, dokładniejszego nakreślenia jej osobowości.

A wreszcie on - Michał. Widzimy go oczami byłej i obecnej narzeczonej oraz siostry bliźniaczki. To właśnie wokół jego zniknięcia budowana jest akcja "Estrogenu". Czy u którejś z kobiet miłość do niego została zdominowana przez nienawiść? A może jednak sam postanowił odciąć się od swojego dotychczasowego życia? Nie wytrzymał presji, przerosły go problemy?

Odpowiedzi znajdziecie na kartach tej powieści. Jej ostatnie strony są pełne napięcia, którego tak bardzo brakowało mi w niej od początku. Przyznaję, że zakończenie mnie zaskoczyło, tylko przez jeden krótki moment świtało mi coś takiego, ale ostatecznie odrzuciłam taką wersję wydarzeń.

"Estrogen" okazał się nie być wcale tym, czego oczekiwałam, a mimo to będę dobrze wspominać czas z nim spędzony. Nie traktuję tej lektury jako rozczarowanie, raczej była to całkiem przyjemna niespodzianka.

Moje 7/10.