Nawia. Szamanki, szeptuchy, demony recenzja

Jak wiecie uwielbiam mitologię słowiańską, a zwłaszcza demonologię. Wielu Autorów, którzy piszą o słowiańskości stoi przede mną otworem i z miłą chęcią się z nimi zapoznam. Ta antologia sprawiła, że na paru z nich nabrałam jeszcze większej ochoty.

Antologia "Nawia. Szamanki, szeptuchy, demony" to zbiór 8 opowiadań, których wspólnym mianownikiem jest Nawia. W każdym z opowiadań mieliśmy jakiegoś demona, którego trzeba było przepędzić. Niewątpliwie największe wrażenie wywarły na mnie te opowiadania, które opisywały zamierzchłe czasy i dało się w nich wyczuć archaizm. Lubię, gdy w takie opowiadania czy książki wplata się stary język, często bardzo już zapomniany przez nas. To nadaje klimatu, tajemnicy. Niektóre z opowiadań pozwoliły mi odbyć podróż do leśnych krain, do domostw starych szeptuch. Bardzo spodobało mi się opowiadanie Marty Krajewskiej, z której twórczością z miłą chęcią bym się bliżej zapoznała. Oczywiście opowiadanie Miszczuk otwierające zresztą całą antologię, zapadło mi w pamięci. Uwielbiam współczesny słowiański świat stworzony przez Miszczuk i to w sumie dzięki niej zaczęłam zagłębiać się w słowiańskość. Zdecydowanie mniej spodobały mi się opowiadania współczesne (prócz wspomnianej przed chwilką Autorki). Nie wywarły u mnie dobrego wrażenia, wręcz jedno z nich mnie zniesmaczyło. Było tak słabe, że nawet nie wiem o kogo dokładnie chodzi - więc wybaczcie.

W antologiach fajne jest to, że mamy możliwość zapoznać się z Autorami, których nie znamy. Choć opowiadania są krótkie mamy możliwość sprawdzenia ichniego kunsztu literackiego. Właśnie dlatego co jakiś czas sięgam po zbiory opowiadań, by sprawdzić czy między nieznanymi mi dotąd Autorami zaiskrzy czy też nie. Do tego "Nawia. Szamanki, szeptuchy, demony" to moja pierwsza książka, którą przesłuchałam. Niestety, z całym szacunkiem do lektorki, nie czułam Jej interpretacji, dla mnie Jej interpretacja była zerowa, lektorka jakby nie czuła tego co czyta. Na szczęście jakoś się wczułam w wykreowany przez Autorów słowiański świat, ale lekko nie było. Niektóre z opowiadań wolałam ponownie przeczytać. Nie mniej kolejne audiobooki przede mną.

Czy polecam? I tak i nie. Dla tych, którzy są dopiero przed odkryciem całej słowiańskości nie polecam, bo mogą się zrazić. Byli tutaj słabi Autorzy. Dla mnie jako, że lubię te klimaty, lektura ta była czymś obowiązkowym i nie żałuję, że po nią sięgnęłam.