Słonie mają dobrą pamięć recenzja

Znana autorka kryminałów Ariana Oliver podczas wieczoru autorskiego spotyka pewną dziwną kobietę, której bardzo zależy na wyjaśnieniu zagadki z przeszłości, dotyczącej rodziców chrześniaczki pisarki. Pewnego dnia nad urwiskiem zostają znalezione ciała należące do generała Ravenscrofta i jego żony. Policja podała wiadomość, że było to podwójne samobójstwo, jednak równie prawdopodobne może wydawać się morderstwo oraz późniejsze samobójstwo jednego z małżonków. Nie ma jakichkolwiek motywów ani szczegółów.

Pani Oliver wraz ze swoim przyjacielem Poirotem postanawiają szukać słoni - starszych ludzi, którzy pamiętają parę małżonków oraz to, co ich spotkało.

Ciekawym wątkiem w tej książce jest moty słoni, czyli ludzi, którzy pamiętają. Problem tej książki polega na tym, że nie poznajemy tutaj bohaterów. Jeśli chodzi o Ariadnę i Poirota, zabieg ten jest całkowicie zrozumiały - czytelnicy znają już tych bohaterów. Nie mamy jednak zarysowanych innych postaci! Nie jesteśmy w stanie określić swojej ulubionej postaci, gdyż wszystkie pojawiają się znienacka i zaraz znikają. Całą książkę czyta się tylko z ciekawości, co stało się z tamtym małżeństwem.

Książkę tę polecam osobom raczej już obeznanym z twórczością Christie, gdyż może ona zniechęcić nowego czytelnika. Szkoda by było nie dać sobie szansy na inne książki tej autorki.