Rozmowy z psychopatami. Podróż w głąb umysłów potworów recenzja

O książkach Pana Christophera Berry- Dee głośno było nie tylko na portalach książkowych, ale także na książkowym Instagramie. Początkowa ciekawość i fascynacja mieszały się z oczekiwaniem, co znajdziemy w środku. Autor zapewniał czytelnika, że w środku kryją się mrożące krew w żyłach opowieści, które nie jednego miłośnika kryminalnych tematów przyprawią o szybsze bicie serca. Rozczarowanie przyszło dosyć szybko, kiedy okazało się, że nowe pozycje pisarza wyrastają jak grzyby po deszczu. W ciągu dwóch lat od wydania pierwszej publikacji do koszyka dołożył jeszcze siedem książek. Notując przy tym, spadek swojej popularności. Jak było ze mną? Czy ja również dołączyłam do grona niezadowolonych czytelników, czy może wręcz przeciwnie jestem zafascynowana książkami Pana Christophera Berry-Dee?

Na swoim czytelniczym koncie mam kilka albo nawet kilkanaście pozycji traktujących o seryjnych mordercach. Uwielbiam czytać o ich motywach, sposobach działania czy o samych procesach. Z nieskrywaną ciekawością podeszłam więc książki Rozmowy z psychopatami. Podróż w głąb umysłów potworów licząc, że przeżyje niesamowitą przygodę, czytając o najgorszych z najgorszych.

Tyle zachwytów na swój temat, lisów polecających od innych ludzi, czy próśb, aby napisać tę pozycję, nie przeczytałam w żadnej innej książce. Od samego początku jesteśmy bombardowani peanami na cześć autora. Wszystko to w myśl: no dobrze, skoro chcecie, to podzielę się z wami moją szeroką i jakże zdobytą w trudach wiedzą. Zawsze myślałam, że tego typu książki piszę się, bo chce opowiedzieć jakąś historię. W tym przypadku mamy opowieść, ale autora. Dalej nie było wcale lepiej. Pan Berry-Dee w tytule sugeruje, że będą to rozmowy. No cóż, rozmów tutaj nie ma. Raczej jest to zbiór wycinków prasowych, wyimków z akt poskładanych w jedną całość. Same historie ciekawe, ale gubią się na tle wynurzeń autora.

Nie, nie i jeszcze raz nie. Na rynku jest o wiele więcej lepszych pozycji omawiających to zagadnienie. Tutaj mamy do czynienia z promocją samego autora i jego dziwnych zdań o smokach, wróżkach i ołowianych kulach. Po lekturze nie pozostaje mi nic innego, jak usunąć z listy do przeczytania inne pozycje "pisarza"