The Sun is Silent recenzja

Są takie historie, których nigdy nie ma się dosyć, ta właśnie do takich należy. Czytałam ją jeszcze na wattpadzie, a teraz już w wersji papierowej, po raz kolejny wzbudziła we mnie olbrzymie emocje, i nie dajcie się zwieść tej niewinnej okładce, bo w środku znajdziecie potężną dawkę zwrotów akcji, dramatyzmu i trudnych tematów.

Dwaj bracia, którzy wciąż ze sobą rywalizują na różnych polach. Podczas jednej partii pokera Adrien przegrywa, i musi zdradzić bratu swój patent na podryw, Alex tym samym zyskuje sposobność zbliżenia się do Livii, dziewczyny owianej tajemnicą, która uchodzi za nieosiągalną. Starszy brat nie ma jednak pojęcia, że dziewczyna o którą ma starać się młodszy, jest tą samą, która zawładnęła jego sercem i myślami. Prawda wychodzi na jaw po powrocie Adreina, a to rozpoczyna całą serię niefortunnych zdarzeń.

Jak to już w książkach autorki bywa, mamy tutaj emocjonalną bombę, a wszytko przez wprowadzenie delikatnego motywu trójkąta czy rywalizacji pomiędzy braćmi. Livia oraz Adrien, można powiedzieć zakochują się od pierwszego milczenia, kiedy spotykają się na plaży. Jednak nie dane jest mi się poznać, kolejne spotkanie przynosi więcej bólu niż ulgi, i sprawia, ze oboje zostają postawieni w bardzo niekomfortowej sytuacji. Tutaj zaczyna się pełna emocji i pasji opowieść, o dylematach, trudnych wyborach, zagubieniu zarówno w życiu jak i w emocjach, ta dójka stara się postępować tak, żeby nikogo nie ranić, a przez to najbardziej ranią siebie. Tak dochodzimy do punktu kulminacyjnego, w którym wszystko zaczyna się sypać, a my jako czytelnicy mamy ochotę kogoś zamordować i to z okrucieństwem. Jednak ta chęć mordu, z czasem zaczyna odpuszczać, gdy poznajemy kolejne szokujące fakty, których początkowo nie sposób przewidzieć.

To historia pełna trudnych tematów, z których Mistowa słynie, bohaterowie stale mają pod górkę i nic nie jest takie proste na jakie wygląda. Doszukamy się tutaj motywu zdrady, manipulacji, rywalizacji pomiędzy braćmi, emocjonalnego trójkąta, zadośćuczynienia, naprawy błędów, miłości od pierwszego wejrzenia, drugiej szansy i wielu innych, wszystkie stwarzają mocną i bardzo emocjonalną opowieść, od której nie można się oderwać, co więcej przyjemny i prosty styl pisana autorki, powoduje że przez opowieść się płynie, czas staje w miejscu, a my wracamy do rzeczywistości, dopiero gdy lektura się kończy.

Ja jestem w pełni oczarowana i zakochana w tej lekturze, to według mnie jedna z najlepszych wychodzących spod pióra autorki. Historia chwyta za serce, budzi emocje ale też i kontrowersje, ze względu na motyw trójkąta, ale też niektórym mogą się nie podobać opisane tutaj zachowania, bo co nieco może i jest podkoloryzowane czy nawet nieco bajkowe. Polubiłam głównych bohaterów, Livia posiada cechy, które ja sama posiadam, przez co wydaje mi się bardzo bliską osobą, co do barci trudno jest ich jednoznacznie określić, ze względu na to, że ich postacie zmieniają się wraz z rozwojem fabuły. Co najdziwniejsze w tym wszystkim jestem usatysfakcjonowana zakończeniem, co u Mistowej nie zdarza mi się za często.

Ja dodaję książkę do tych przeczytanych za jednym zamachem, wpisuję na listę ulubionych i z całego serca zachęcam was do poznania tej cudownej historii.