Zniszcz mnie recenzja

Książka Anny Langer pod tytułem "Zniszcz mnie" to książka ukazująca historie młodych ludzi, którzy borykają się z wewnętrznymi słabościami, narkotykami,stratą i poczuciem winy. Przeplatana jest lekkim humorem, ociekającym sexem "dorosłych" nastolatek oraz duża ilością ślimaków!

Mam mieszane uczucia jeśli chodzi o tą książkę. Tak się nie. Mogłam jej doczekać, a tak długo się do niej zabierałam. Nie wiem czy to ja jestem dziwna, czy to ja po prostu nie zrozumiałam tej książki, a raczej tego co fundują nam głowni bohaterowie, ale myślę że autorka jest po prostu niezrównoważona, sory ale mnie to nie przekonuje.

Poznajemy Amy, ktora z szalonej i imprezowej dziewczyny, po strasznej tragedii, co roku 4 lipca odbiera sobie coś co jest dla niej ważne i sprawia jej radość. Ma wielki talent, a mianowicie pięknie rysuje. Rysuje jednego chłopaka, który jest popularny wszyscy śmieją się z jego żartów, ale jest na uboczu. Ten wytatuowany i wykolczykowany chłopak od deskorolki zawrócił w głowie naszej Amy. Pewnego dnia Amy zostawią swój szkicownik na stadionie, a rysunki które są w środku znajduje Barry. I tak zaczyna się pokręcona historia.

Jeszcze jakoś z początku się to kleiło, ale później zdecydowanie było za dużo ślimaków, jeszcze na to można przymknąć oko, ale te wewnętrzne monologi głównej bohaterki pomiędzy ważnymi kwestiami czy w trakcie konwersacji, które ciągnęły się niemiłosiernie przez 2 strony, były bardzo męczące, i nie wnosiły nic do samej książki. Jeszcze zrozumiała bym takie rozwiązanie gdzieś pomiędzy, tym bardziej że wszyscy wiemy, że Amy jest rozchwiana emocjonalnie, myśli ciągle o sexie. myślę że nie trzeba za każdym razem takich wewnętrznych monologów. Jest to po prostu męczące.

Jedyna postać która mi pasuje to Barry. Tak. Mimo że wizja takiego skejta wytatuowanego z kolczykami nie pasuje do mojej wizji, to mimo wszystko chłopak ratuje cała książkę. Da się go lubić i mimo wszystko jest w tej postaci coś pozytywnego.

Książkę oceniam na 5/10 zdecydowanie nie ruszyła mojego serca, tak aj większość ludzi, zabrakło mi tu jakiejś ciekawej akcji, fabuła czasami ciągnęła się jak flaki z olejem i te monologi. Niestety wiem, że raczej nie wrócę do tej książki,zwlaszcza że książka ma 400 stron a ostatnie 50 to w końcu akcja, więc tak zabieram się za tom 2 i mam nadzieję, że choć trochę to uratuje sytuację.