Mroczny dom recenzja

Długo męczyłam się z tą książką. Czytałam z nadzieją, że może tylko początek jest taki kiczowaty, ale moje nadzieje nikły wraz z kolejną, czytaną stroną.
Nic mnie bardziej nie wkurza, niż książka pisana milionem krótkich zdań, np.:

"Krwawienie ustawało. Ransom wrzuciła papier do toalety. Wstała i spuściła wodę. Otworzyła drzwi kabiny i wyszła. Podeszła do lustra i pochyliła się do przodu. Rana cały czas krwawiła(...). Wyciągnęła kolejny plaster. Rozerwała opakowanie."

Taki styl pisania sprawia, że "krew mnie zalewa". Mam ochotę wziąć książkę i schować gdzieś w szafie, zapomnieć o niej i nigdy więcej po nią nie sięgać. Gdzie jakieś zdania złożone? Same kropki i kropki.
Co do samej akcji - przejadły mi się tak przewidywalne książki. Po pierwszych dwóch rozdziałach już wiedziałam, co będzie w następnych dwóch. Nuda, nuda, nuda.
Cała książka składa się z dwóch głównych wątków. Raz czytamy historię morderców, raz policjantów. Jak zawsze schemat: morderstwo - ściganie - ucieczka - areszt. Jestem bardzo rozczarowana, liczyłam na fajny kryminał na bezsenne noce, a wyszedł średni gniot, przy którym łatwiej było zasnąć...