Bój się sąsiada swego… recenzja

Podobno każdy ma jakiś talent, pasję, coś, w czym jest bezkonkurencyjnie dobry. Alison jest mistrzem w zacieraniu za sobą śladów. Odkąd opuściła ostatnią z rodzin zastępczych, żyje jak wolny ptak, nie przywiązując się ani do ludzi, ani do miejsc, które odwiedza. Jednak chęć zamieszkania gdzieś na stałe i zdobycia przyjaciół już niebawem zaprowadzi ją na małą, malowniczą i z pozoru spokojną wyspę o nazwie Palmetto. Czy zmęczona ciągłymi przeprowadzkami dziewczyna odnajdzie tu swoją bezpieczną przystać? Kogo spotka na swojej drodze i czy wszyscy będą jej przychylni? Tego wam nie mogę zdradzić. Zapraszam do lektury mojej recenzji i o ile uznacie, że warto to książki również.
.
Tym razem niestety nie mogę powiedzieć, że książka mnie zachwyciła i wciągnęła bez reszty. Czegoś mi zabrakło w tej historii, bo i ile zaczęło się dynamicznie i ciekawie tak im dalej w las, tym bardziej przeciętnie. Nie do końca rozumiałam niektóre działania Alison. Główna bohaterka ma skłonność do podejmowani pochopnych decyzji. Łatwo daje się sprowokować, jest łatwowierna i podatna na wpływy innych ludzi. Choć początkowo jest kreowana na osobę z charyzmą, wręcz zbiegłą przestępczynię, tak z czasem okazuje się mało ciekawą przeciętna kobietą około 30 stki, która przez większą część książki … kupuje dom. Mimo 29 lat, tułaczego trybu życia i dorywczej pracy jako kelnerka w podrzędnych knajpach, wydaje się osobą zamożną. Stać ją na kupno domu na plaży i rzadko upomina się o resztę w sklepie czy restauracji. Niewiele wiemy zarówno o przeszłości Alison, jak i o wspominanej w książce sekcie działającej na wyspie. Niektóre wydarzenia wydają się wręcz kuriozalne, nieprawdopodobnie przerysowane i niewnoszące niczego do całej historii. Nie jest to ani trzymający w napięciu thriller, ani kryminał, bo większości wątków brakuje rozwinięcia i spójnego logicznego zamknięcia.
.
Moim zdaniem książka jest dość nierówna, bywały fragmenty, podczas których znudzona, wyłączałam się całkowicie. Niestety, ale muszę powiedzieć, że to najsłabsza z pozycji recenzenckich, jakie miałam okazję otrzymać od @skarpawarszawska . Podsumowując - książka lekka i bardzo przyjemna jednak nie nazwałabym jej bestsellerem, hitem czy arcydziełem – to przeciętna i prosta opowieść, z którą bez wątpienia miło spędzimy czas, ale i szybko o niej zapomnimy. Można przeczytać w wolnym czasie tylko po co…
Dajcie znać czy ją czytaliście bądź macie ją w planach. Jestem ciekawa waszych opinii.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję @skarpawarszawska