Bój się sąsiada swego… recenzja

Współpraca barterowa z Wydawnictwem Skarpa Warszawska

"Przez większość życia walczyła o to, by przeżyć. Nie traciła nadziei pomimo okropności, jakich doświadczyła dorastając w rodzinach zastępczych i na ulicy."

Alison Marshall prowadzi koczownicze życie. Pewnego dnia skuszona wyjątkową okazją postanawia osiedlić się na wyspie Palmetto w uroczym domku na plaży. Mała społeczność wyspiarska wydaje się idealna dla kobiety, która poszukuje ciszy i spokoju. Jednak tajemnice, które skrywają mieszkańcy postawią pod znakiem zapytania dalszy pobyt Alison na wyspie. Czy przyjazd do tej miejscowości okaże się dla kobiety błędem?

Przyznaję, że ta historia wciągnęła mnie od pierwszych stron mimo pewnych niedociągnięć. Postać Alison jest bardzo dobrze wykreowana. Chyba najlepiej ze wszystkich bohaterów. Postacie drugoplanowe są potraktowane trochę po macoszemu. Część informacji serwuje nam autorka, jednak niektórych musimy się domyślać.

Podoba mi się motyw nierozwiązanej tajemnicy sprzed lat, którą Alison przypadkowo odkrywa na wyspie. Pomysł ciekawy, jednak jego potencjał nie został w pełni wykorzystany. Niektóre wątki wydają się urwane i ciekawość czytelnika nie zostaje do końca zaspokojona. Natomiast część wydarzeń rozgrywa się zdecydowanie zbyt szybko.

Historia przeplatana jest retrospekcjami z dzieciństwa Alison. Nie wnoszą one nic do aktualnych wydarzeń rozgrywających się na wyspie Palmetto, pokazują nam jednak sytuacje, które zmusiły kobietę do takiego, a nie innego trybu życia. W sumie jest to bardzo fajny zabieg, który pozwala nam lepiej poznać główną bohaterkę.

Szkoda, że autorka nie poświęciła więcej uwagi Val i Kitowi zwłaszcza, że sprawa nad którą pracuje mężczyzna dodałaby książce tak potrzebnego dreszczyku emocji, gdyby ją bardziej rozwinąć. Podobnie jest w przypadku tajemnicy mieszkańców wyspy. Trochę za szybko otrzymujemy rozwiązanie pomimo, że jest ono nieco zaskakujące. Ta historia byłaby lepsza, gdyby była o połowę dłuższa.

Bój się sąsiada swego nie jest typowym thrillerem. Powiedziałabym, że jest to raczej powieść obyczajowa z elementami thrillera i kryminału. Styl pisania autorki jest przyjemny w odbiorze, dzięki czemu książkę czyta bardzo szybko. Niestety pozostaje nam pewien niedosyt po jej przeczytaniu. Jak dla mnie przydałoby się poświęcić więcej uwagi wątkowi kryminalnymi, ale cóż...

Mimo wszystko polecam wam tą historię.